Barnard Madoff, amerykański Żyd, którego dziadek przyjechał do Stanów
w 1905 roku z Warszawy, babka zaś pochodziła z Galicji, zrobił
największy finansowy przekręt wszechczasów. Okradł prywatnych inwestorów,
ale i banki, na 65 miliardów dolarów, przyczyniając się m.in.
do upadku banku Lehman Brothers i do kryzysu na światowych rynkach
finansowych w 2009 roku. Kradł cynicznie przez ponad 20 lat, rejestrując
nieistniejące transakcje – w ramach tzw. piramidy finansowej (od
jednych brał miliardy, innym wypłacał odsetki). Do czasu kryzysu finansowego
system Madoffa sprawnie działał i nie został wykryty, pomimo
licznych kontroli. Był powszechnie szanowanym filantropem, gwiazdą
Wall Street, współtwórcą i przewodniczącym NASDAQ, które odpowiadało
za miliardowe transakcje rejestrowane elektronicznie. Człowiek
niesłychanie bogaty, ustosunkowany, ojciec rodziny. Aresztowany
w grudniu 2008 roku przez FBI, w następnym roku skazany na 150 lat
więzienia. Podobno w więzieniu doradza współtowarzyszom niedoli,
w jakie fundusze warto inwestować. W efekcie jego działań ludzie stracili
fundusze emerytalne, oszczędności całego życia. Kilka osób popełniło
samobójstwa (w tym jego syn, Mark), setki innych znalazło się bez
środków do życia. Okradał przyjaciół i instytucje dobroczynne, m.in.
Elie Wiesela, ocalałego z holocaustu laureata nagrody Nobla.
Biografia angielskiego dziennikarza, Adama LeBora, odsłania kulisy

piramidy Madoffa, pokazuje też jego i jego rodzinę – ludzi pławiących
się w luksusach na cudzy koszt. LeBor nie przebiera w słowach,
bez ogródek pisze: „Madoff był socjopatą, człowiekiem pozbawionym
empatii, skrupułów i zasad moralnych (…), osobnikiem szczególnie patologicznym”.
„Arogancki intelektualista, autorytarny oprych”. „Madoff,
Żyd, Żydom i żydowskim instytucjom ukradł najwięcej pieniędzy od
czasu nazistowskiej łupieży” – pisze LeBor i opisuje nieszczęścia ludzi,
którzy przez lata mu ufali.a. (