„Ta książka jest o piciu, o chorobie alkoholowej i uzależnieniu (…). Piszę o tym, w jaki sposób mówi ktoś, kto pije, by dalej móc pić. (…) Język pokazuje, w jaki sposób mówiąca/y widzi świat. Pijąca/y tak konstruuje rzeczywistość, by swoje picie przemycać albo zabłysnąć”. Autorka, językoznawczyni i specjalistka od komunikacji werbalnej i niewerbalnej, adresuje tę książkę do tych, którzy są obok pijącej/ego: partnerek czy partnerów, dzieci, osób współuzależnionych. „Język (…) to coś więcej niż słowa. Stanowi kod dostępu do świata mówiącego”. Tłumaczy, że może być także narzędziem autoterapii, że miłość nie wystarczy, by ktoś przestał pić, że najlepszym działaniem może być brak działania, wyjaśnia, czego oczekuje od nas osoba pijąca, na czym polega bezpieczne przywiązanie, dlaczego alkoholicy kłamią. Demaskuje mechanizmy, za sprawą których język zmienia się w narzędzie manipulacji zakłamujące rzeczywistość. Dowodzi, że język może być również sprzymierzeńcem, pod warunkiem, że zrozumiemy, co się pod nim kryje. Czytelnicy znajdą tu narzędzia do pracy nad sobą, do odzyskiwania własnego głosu i budowania zdrowych relacji.