„Co się dzieje w świecie dorosłych, w głowach rozsądnych ludzi, w ich ciałach przepełnionych mądrością? Co ich zmienia w podstępne bestie, gorsze niż gady? – pyta główna bohaterka, dorastająca dziewczynka, na oczach której rodzinne życie rozpada się jak domek z kart. Wystarczyło wyciągnąć tylko jedną z nich, ale głęboko schowaną. O ciotce Vittorii usłyszała przypadkiem: że to zakała rodziny, odrażająca postać, że ojciec dawno przeklął swoją siostrę, a młoda zaczyna się do niej upodabniać. Im więcej tajemnic, tym więcej Giovanna chce się o nich dowiedzieć. Miota się pomiędzy rozumem (ojciec) a sercem (ciotka). I tak dziewczyna z inteligenckiego domu trafia do ubogiej części Neapolu, do innego świata, który potrafi być brutalny, wulgarny, zgorzkniały, podły, niesprawiedliwy. Przekonuje się, że nic tak naprawdę o mrocznej stronie życia nie wie.

Zupełnie jak w tym włoskim filmie „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” Paolo Genovese z 2016 roku, w którym niewinna gra przyjaciół przeradza się w konflikt grożący zerwaniem przyjaźni i związków. W powieści jest dramatyczniej, kolejne zdarzenia zdają się jedynie jeszcze silniej zaciskać pętlę na szyi zarówno bohaterki, która przechodzi przemianę z dziecka w młodą kobietę, jak i samego czytelnika. Autorka bez znieczulenia zrywa maskę obłudy.

A już niedługo najnowsza powieść Eleny Ferrante (tajemniczej autorki lub autora) – której akcja rozgrywa się, jak i jej wcześniejsze książki, w Neapolu – zostanie przeniesiona na ekran jako serial oryginalny Netflix. Czy miasto u stóp Wezuwiusza będzie mocniej zaakcentowane niż w książce?