Autor zadedykował tę książkę miastu, w którym mieszka: „Temu Portland, które pozwoliło, żeby żyjący w biedzie malarz pokojowy kupił sobie dom”. Przedstawicielka klasy robotniczej, trzydziestoletnia Lynette, próbuje zrealizować podobne marzenie, chcąc zapewnić byt swojej rodzinie: matce i młodszemu, upośledzonemu intelektualnie bratu. To ono trzyma ją przy życiu i wyznacza mu kierunek.

Brutalnie szczera, pozbawiona ozdobników powieść jest suchym, a zarazem głęboko empatycznym opisem zmagań z życiem głównej bohaterki. Fabuła skondensowana jest w 48 godzinach, podczas których rozgrywają się zdarzenia rodem z thrillera. Z reminiscencji wyłania się przeszłość Lynette: porzucenie przez ojca, molestowanie przez ojczyma, depresja, próby samobójcze, aborcja. Drugoplanową bohaterką jest matka – ta odbierająca córce nadzieję na lepszą przyszłość, powtarzająca do znudzenia, że są tacy, którym po prostu nie jest pisane szczęśliwe życie, rozgrywająca własne deficyty i podcinająca córce skrzydła. Jest w tym zarazem okrutna i przejmująco ludzka. Z kolei determinacja Lynette, by nie postrzegać samej siebie z perspektywy ofiary, budzi ogromny szacunek. Złożoność i toksyczność relacji matka-córka jest kluczem do tej znakomitej powieści o rozpaczy, a także o dekonstrukcji American Dream.

Vlautin ma na swoim koncie liczne nagrody, jest tłumaczony na kilkanaście języków, dwie jego powieści zostały zekranizowane („Lean on Pete”, „The Motel Life”). Jest także muzykiem, przez lata był związany z Richmond Fontaine, obecnie z The Delines, pisze teksty i gra na gitarze. Jego książka to ważny głos o współczesnej Ameryce.