Seria emocjonalnych (czy nie za bardzo?), napisanych w reporterskim
stylu portretów osób wiodących stosunkowo nietypowe życie. Od
pomagającego biedniejszym od siebie bezdomnego („Mikołaj nie ma
nic. Mieszka w noclegowni pod Dworcem Wschodnim. W ciągu dnia
zbiera puszki, a za zarobione pieniądze robi paczki i wysyła je… biednym
dzieciom”), przez opiekującą się praskimi kapliczkami gimnazjalistkę
i rodziców dwanaściorga dzieci, po kobietę, która „trudniła się”
odbieraniem porodów w obozie koncentracyjnym Birkenau (tego reportażu
przyznam, że nie doczytałem do końca).
Urodzona w 1979 roku Agata Puścikowska to dziennikarka m.in.

„Gościa Niedzielnego” (i innych mediów określanych jako katolickie).
Zaważyło to z pewnością nad doborem jej rozmówców.