Po raz pierwszy dowiadujemy się o prywatnym życiu Krzysztofa Zanussiego i jego żony. Dotąd znany reżyser owiany był tajemnicą, którą pomaga rozwikłać autorce ze spontaniczną szczerością właśnie żona, Elżbieta Grocholska-Zanussi. Trzeba przyznać, że i sam reżyser mówi też wiele o sobie, o uczuciach, rodzinie, pracy, preferowanych wartościach, radości twórczej, przyjaźniach, ale i o udręce życia, o czym nie wiedzieliśmy do tej pory. Krzysztof i Elżbieta są małżeństwem od ponad trzydziestu lat. Elżbieta z pasją prowadzi dom, czuwając nad wszelkimi detalami dotyczącymi twórczości męża. Zrezygnowała z malarstwa, twierdząc, że jej obrazy nie poruszyłyby tak odbiorcy, jak filmy jej męża. To ona urządzała dom, oranżerię, ogród. Dba o pamiątki rodzinne, albumy, kartki, fotografie, czuwa nad harmonią ich małżeństwa, a przy tym jest inżynierem od budowy, reperacji, organizacji. Za to Krzysztof przywozi jej z podróży ulubione perfumy „Mystere”, asystuje rozmaitym planom i projektom żony, uznaje różnice w myśleniu. Potrafią dialogować. I to jak! Te ich rozmowy, wymiany myśli, czasem trudne i kontrowersyjne, są przykładem stylu i formy dialogu, szacunku, kultury bycia i miłości wzajemnej. Książka napisana jest przepięknym językiem i zawiera aspekt dydaktyczny, na który warto zwrócić uwagę; uczy trudnej i zapomnianej sztuki rozmowy. A przy tym ukazuje pięknych, szlachetnych ludzi z wielką klasą. Także wzrusza, mówiąc o ludzkich potrzebach i pragnieniach, o losie człowieczym i przemijaniu.