Ostatnimi laty Mikołaj Kopernik stał się postacią co najmniej kontrowersyjną
– a to za sprawą odkrycia grobu wielkiego naukowca, a to
z powodu plotek o jego domniemanych romansach czy wreszcie przez
pracę, która jakoby uprzedzając publikację „O obrotach ciał niebieskich”
czyli „Narratio Prima” – ujawniała światu jego dokonania na niwie
astronomii. I to właśnie do tych dwóch ostatnich wątków nawiązuje
Artur Górski, który w kolejnej swej powieści proponuje, w sumie
współczesną, sensacyjno-mafijną przygodę, tyle że wiodącą szlakami
odległej przeszłości.

Wydawca, a zarazem historyk Dybowski, dzięki pasji do zgłębiania
dziejów swego miasta Gdańska zostaje wplątany w niebezpieczną grę
z udziałem groźnych bandytów. W centrum poniekąd mamy wspomniany
wcześniej egzemplarz „Narratio Prima”, jednak zainteresowanym
idzie także o coś więcej – sławę, pieniądze, a niekiedy i o życie.

Górski nie po raz pierwszy szuka inspiracji w pikantnych smaczkach
przeszłości. Niestety, podobnie jak poprzednio, próbuje powiedzieć
jakby trochę za dużo. Rozmaite, przedziwne niekiedy wtręty, mające
świadczyć o erudycji autora rozbijają w ostateczności tok narracji. Wiele
przytaczanych faktów jest po prostu niepotrzebnych, a część opisów
można by swobodnie pominąć. Do tego dochodzi szyta dość grubymi
nićmi fabuła i niezbyt lotna konstrukcja językowa. Za sprawą tego
wszystkiego powieść tę, mimo ciekawego tematu, czyta się zwyczajnie
trudno. Trochę szkoda. Przydałby się dobry redaktor…