Ekranizacja „Alicji…” autorstwa Tima Burtona stała się z całą pewnością
znakomitym pretekstem do nowego odczytania tekstu klasycznej już,
ale chyba trochę jakby zapomnianej historii rodem ze snu małej dziewczynki.
Proponowany przez Vesper, jak podaje wydawca, dziewiąty
już przekład książki Carrolla, próbuje ponownie przybliżyć czytelnika
do ducha oryginału, co, zważywszy na samą konstrukcję powieści, jak
i specyfikę jej języka nie należy do zadań łatwych.

W efekcie tych starań otrzymujemy opowieść, która niesłychanie
bogata w znaczenia i detale ukazuje niezbicie nowe oblicze Alicji… jednakowoż,
ceną, jaką przychodzi za to zapłacić, jest odejście od „gładkości”
innych przekładów dostępnych ostatnio w sprzedaży na rzecz słownej
ornamentyki, co spowalnia lekturę, choć z drugiej strony pozwala dogłębniej
napawać się treści książki. W powrocie do korzeni pomagają też
ewidentnie zdobiące tekst reprinty obrazków z pierwszego wydania obu
tomów Alicji… autorstwa sir Johna Tenniela, grafika współpracującego na
przełomie wieków ze słynnym magazynem „Punch”, któremu właśnie
ilustracje do obu książek Carrolla przyniosły wiekopomną sławę.

Przed czytelnikami staje zatem teraz trudny wybór – czy skupić się
na treści ogólnej czy na detalach? Bo aby spokojnie odkryć jedno i drugie,
do Krainy Czarów i na Drugą Stronę Lustra trzeba będzie powrócić
nie raz. A jest po co, wszak nie przypadkiem tak dorośli, jak i dzieci
wracają tu nieustannie od ponad wieku.