Czy wiecie, dlaczego woda morska jest słona? A skąd się wzięła wódka na świecie? Dlaczego zając ma kusy ogon, a małpy nie budują sobie domów? Bajarka wam opowie. A także o sprytnym lisku, któremu udało się suchą nogą przemierzyć morze, o mistrzu Twardowskim i jego konszachtach z diabłem, o żwawym kociołku, który ubogich nakarmił, a chciwych ukarał, o dobrym przewoźniku i o dwóch siostrach rusałkach, o białym wróblu, który człowieka pokonał, o wdzięcznych krasnoludkach, ludkach biedorobach i wielkoludach, o kwiecie paproci i córce Słońca, żywej wodzie, o smokach i śpiących rycerzach, o ciekawej babie i grymaśnej czapli.

Prawie 60 spośród tysięcy baśni różnych narodów i kultur wybrała bajarka Marianna, czyli Maria Niklewiczowa (1892–1985), polska poetka i pisarka. Są wśród nich polskie, skandynawskie, włoskie, afrykańskie i arabskie, czeskie, indyjskie, tureckie, flamandzkie, tadżyckie i tatarskie, żydowskie… Podzieliła bajki na bardzo łatwe (dla najmłodszych, bez drastycznych motywów), łatwe, trudniejsze i trudne.

Babcie, które kiedyś słuchały tych bajek jako dzieci (pierwszy nakład ukazał się w 1959), dziś czytają je swoim wnukom. Z przyjemnością. I nostalgią. „Ukochana książka mojego dzieciństwa!” – piszą wzruszeni czytelnicy. „Najbardziej lubiłam »Alabastrową rączkę«”. „A ja »Kociołek«”, „Najbardziej zaczytana książka w mojej biblioteczce”.

Są mądre i – jak to w bajkach bywa – mają morał, uczą i bawią, rozwijają wyobraźnię. Na zawsze zostają w pamięci czytelnika i słuchacza. Bajarka łączy pokolenia.