Philip K. Dick to jeden z najbardziej kontrowersyjnych, ale też popularnych twórców science fiction w XX wieku. Rebis od pewnego czasu systematycznie wydaje dzieła Amerykanina. Nową pozycją w tej serii jest „Inwazja z Ganimedesa” – książka napisana przez Dicka we współpracy z Ray’em Nelsonem.

„Inwazja z Ganimedesa” miała być pierwotnie sequelem jednej z najlepszych powieści w dorobku Dicka, czyli „Człowieka z Wysokiego Zamku”. Finalnie obaj pisarze poszli w stronę bardziej klasycznej opowieści science fiction, co ma swoje dobre i złe strony.

„Inwazja z Ganimedesa” opowiada historię podboju Ziemi przez przypominające robaki istoty o wspólnej świadomości. Wbrew tytułowi rzeczywisty konflikt między dwiema siłami nie zostaje przedstawiony w powieści. Akcja toczy się na długo po ostatecznym zwycięstwie najeźdźców. Jedynym ośrodkiem oporu są bojówki dowodzone przez Percy’ego X (ewidentne nawiązanie do postaci Malcolma X) w parceli Tennesse. Swoje plany związane z przejęciem władzy w Tennesse ma też jednak tajna grupa psychologów zdolna manipulować umysłami.

Książka duetu Dick/Nelson to zdecydowanie nie jest arcydzieło, choć ma też swoje zauważalne plusy. Elementy dystopijne z „Inwazji z Ganimedesa” zestarzały się znacznie lepiej niż przedstawione tam polityczne karykatury. Ale to akurat żadna nowość. Philip K. Dick zawsze był pisarzem, który ma ciągoty do komentowania społecznej rzeczywistości, co nieraz nie sprzyjało jakości jego powieści. Fabuła ma w sobie pewien czar, który sprawia, że na wielu poziomach potrafi wciągnąć czytelnika. Zwłaszcza w drugiej połowie książki.

„Inwazję z Ganimedesa” można mimo wszystko polecić, choć przede wszystkim fanom twórczości Dicka, którzy odnajdą w niej wiele motywów typowych dla tego autora. I będą bardziej skłonni przymknąć oko na jej niedociągnięcia.