Tytułową bohaterką jest młoda Angielka Claire,
która przyjeżdża z niedawno poślubionym Martinem
do Hongkongu we wrześniu 1951 roku. Mąż
jest inżynierem i zostaje szefem budowy zbiornika
wodnego, Claire natomiast przyjmuje propozycję
swojej koleżanki, Amelii, i zatrudnia się
w roli nauczycielki muzyki córki bogatych Chińczyków,
państwa Chen. Następuje to w dziewięć
miesięcy po przyjeździe angielskiej pary do
Hongkongu, w którym Claire nie może się zaklimatyzować.
Ale poznaje kierowcę Chenów, Anglika Willa Truesdale’a,
który przypłynął do Hongkongu w 1941 w poszukiwaniu pracy, tuż
przed inwazją na Chiny armii Cesarstwa Japonii. Claire i Willa zaczyna
łączyć uczucie, z czasem coraz silniejsze, a z jego relacji nauczycielka
gry na fortepianie poznaje wojenne dzieje swojego kochanka. Dowiaduje
się przede wszystkim o jego dawnym związku z Trudy Liang, córką
Chinki i portugalskiego biznesmena, która skutecznie zawładnęła sercem
Brytyjczyka, a podczas okupacji porzuciła go związując się z japońskim
oficerem, komendantem żandarmerii, któremu urodziła dziecko.
Will nie może o niej zapomnieć, Claire podejrzewa, że korzysta z jej
ramion po to, żeby powracać do tamtych wspomnień…

Relacjonowana w czasie teraźniejszym, powieść ma podwójną
narrację. Poszczególne rozdziały rozgrywają się na płaszczyźnie współczesnej
czyli w początku lat 50. oraz cofają do lat wojny. Wychowana
w Hongkongu autorka dobrze oddaje realia tego chińskiego miasta, podobnie
jak zręcznie porusza się w intymnych sferach ludzkiej psychiki,
przekonująco odmalowując meandry związku wyrachowanej i zepsutej
Trudy z łatwowiernym przybyszem z Europy. Janice Y.K. Lee udało się
przede wszystkim odtworzyć klimat i realizm tamtych czasów, okresu
o którym w Europie wiemy niewiele czyli japońskiej okupacji Chin,
a Hongkongu w szczególności.