Piętnastoletnia Cat topi swoje kompleksy w alkoholu. Dwudziestosiedmioletniej Cat, dziennikarce, alkohol dodaje animuszu, pomaga przezwyciężyć lęki, towarzyszy w każdej z licznych imprez. Przestała pić, gdy poznała Jasona, przyszłego męża i ojca jej córki. Ale nie na długo. Potem piła rok. Znów kilka lat przerwy. I znowu. „Kiedy piłam, zawsze czułam wstyd, winiłam wszystkich za moje problemy, do wszystkich miałam żal. Byłam jednym wielkim kłębkiem gniewu, żalu i wstydu”. Zniszczyła wiele relacji. Zniszczyła swoje małżeństwo.

Czterdziestotrzyletnia Cat nie pije. Może tym razem jej się uda. Dzięki wybaczeniu. Przejdzie długą drogę, zanim uświadomi sobie, że jest dobrym człowiekiem. Dobrą matką i dobrą przyjaciółką. W swojej drodze do trzeźwości postanawia przeprosić wszystkich, których kiedyś skrzywdziła. Szefową, przyrodnie siostry, męża. I siebie.

Historie autorki „Kuszenia losu” i „Ocalić Grace” są krzepiące. Ona naprawdę lubi swoje bohaterki. Rozumie je. Stoi po ich stronie. Czytelniczki także. Kobiety z powieści Green są słabe i silne. Wspaniałe i nieznośne. Stanowcze i niezdecydowane. Ludzkie. Jak my.

Wychodzą z życiowych perypetii z bliznami na duszy, ale mocniejsze i szczęśliwsze, z nadzieją na nowe lepsze życie. Green zaraża swoje czytelniczki optymizmem. To krzepiąca, a przy tym dowcipna i przenikliwa opowieść o walce z nałogiem, o miłości, wybaczeniu i zadośćuczynieniu swoim i cudzym krzywdom.