Autorka rozmawia z Polakami żydowskiego pochodzenia, którzy po marcu 1968 roku otrzymali od władz PRL-u bilet w jedną stroną, za kraj osiedlenia wybierając Szwecję. Dzięki kwalifikacjom, pasjom, wytrwałości i przedsiębiorczości osiągnęli zawodowe sukcesy oraz stabilizację materialną. Często stali się osobami znanymi publicznie, nierzadko autorytetami. Rozmówcami Krystyny Naszkowskiej – dziennikarki „Gazety Wyborczej” – są: edytorka – Dorota Bromberg, lekarz ortopeda – Karol Żyto, naukowcy – Ryszard Szulkin oraz Julia Romanowska, informatyk – Tadeusz Gruber, reporter – Maciej Zaremba Bielawski, psychoanalityk – Emilia Białostocka-Degenius, kryminolog – Jerzy Sarnecki, architekt – Aleksander Wołodarski oraz fotograf – Joanna Helander.

Konwersacje zdominował tryb przypuszczający. Co by było, gdyby interlokutorzy pozostali w Polsce? Jak potoczyłyby się ich losy? Czy nie myśleli o powrocie? Większość jest zdania, że Szwecja umożliwiła im rozwinięcie skrzydeł. W PRL-u nie było to możliwe.

Przybyszami z komunistycznej Polski zajęto się w kraju spod znaku Trzech Koron bardzo troskliwie. Zapewniono dach nad głową, wspierano zasiłkami, skierowano na językowe kursy, oferowano możliwość zatrudnienia. I to zwykle zgodnie z wykształceniem. Niemniej marzec 1968 roku ciągle tkwi w nich niczym cierń.