Katarzyna Ryrych w swojej najnowszej książce zabiera czytelników w magiczną podróż do miejsca, w którym wszystko jest możliwe. Tytułowe „Złociejowo” to miasto niezwykłe. Jest tak małe, że nie ma go na mapach, za to pełno w nim gadających kotów, czarów i przede wszystkim przemiłych mieszkańców. To miejsce, w którym kot może spisać swoje wspomnienia, przyjaciół znajduje się niezależnie od wieku, a duchy, skrzaty i magia istnieją naprawdę.

W tej nieszablonowej powieści, dokładnie tak jak w życiu, wątki zabawne i smutne przeplatają się, tworząc istną uczuciową parabolę. Ogromnym plusem jest fakt, że autorka nie ucieka przed trudnymi kwestiami. Przygody bohaterów pokazują nam, że złe wydarzenia mogą być początkiem czegoś dobrego, a z pomocą przyjaciół każdy problem da się rozwiązać. Ponadto te nieco smutniejsze momenty historii będą stanowić doskonały wstęp do rozmów z dzieckiem na tematy takie jak wojna, złe traktowanie zwierząt, choroba czy tęsknota za zmarłymi. Dla starszego czytelnika będzie to okazja do refleksji nad otaczającym nas światem.

Wizualnie książka prezentuje się bardzo dobrze. Tekst jest przejrzysty, a każdy rozdział zaczyna się od kolorowego tytułu. Integralną częścią powieści są barwne ilustracje Grażyny Rigall. Artystka odzwierciedliła opisywane historie w sposób niezwykle kreatywny. Wpatrywanie się w obrazki może stanowić świetną zabawę, bowiem po dłuższym przyjrzeniu się możemy dostrzec w nich różne niespodzianki – na przykład korony drzew zbudowane z talerzyków.

Zgadzam się z wydawcą, który klasyfikuje tę książkę jako pozycję dla osób, które ukończyły dziesiąty rok życia (górnej granicy wieku nie ustalono). Rzeczywiście – choć w powieści nie znajdziemy niczego drastycznego czy zdrożnego – młodsze dzieci mogą poczuć się nieco przytłoczone mnogością postaci i wątków. Pozycję polecam zatem starszym dzieciom i osobom całkiem dorosłym, które zachowały w sobie cząstkę dziecka – z pewnością zachwyci Państwa magia tej książki – zarówno ta dosłowna, jak i ukryta w cieple przyjaźni łączącej bohaterów.