Państwowy Instytut Wydawniczy zapowiada na 9 września premierę powieści „Żona rzeźnika” autorstwa Li Ang, jednej z najbardziej znanych i cenionych pisarek taiwańskich. Książka ukaże się w serii „Proza Dalekiego Wschodu” w tłumaczeniu Marii Jarosz.
Jak informuje wydawca, „Żona rzeźnika” to książka zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami z lat 30. XX wieku. Młoda kobieta z Szanghaju została skazana na karę śmierć za zabójstwo męża. Zeznała w czasie procesu, że nie była w stanie dłużej znosić brutalnego znęcania się nad nią. Sąd nie potrafił dowieść jej zdrady, ale i tak dorzucił ten zarzut do oskarżenia. Makabryczny charakter zbrodni (pocięcie zwłok na kawałki) i nieugięta postawa kobiety, wypierającej się romansu, zapewniły sprawie ogromny rozgłos.
Li Ang nie zamierzała odtwarzać zdarzeń w duchu reportażu, przeniosła zatem miejsce akcji do rodzinnego Lugangu, tajwańskiego miasteczka na wybrzeżu. Zachowując wierność faktom i nie stroniąc od skrajnego naturalizmu, stworzyła przejmujące portrety ludzi poddanych najprostszym mechanizmom, takim jak głód, seks, strach czy śmierć. Niemal każdy tu doświadcza bólu i – ostatecznie – ból zadaje. Świat tradycyjnych wartości okazuje się zimny i bezlitosny, życie toczące się na oczach sąsiadów jest pasmem upokorzeń oraz ciągłego lęku przed utratą twarzy. W świecie literatury chińskojęzycznej tak nie pisał wtedy nikt. Wybór języka i tematu wywołały potężną reakcję – z jednej strony wzbudzając wściekłość, z drugiej – ustanawiając Li Ang najwybitniejszą współczesną pisarką tajwańską.
„Żona rzeźnika” została wydana w 1983 roku i wywarła głęboki wpływ na rozwój całej literatury chińskojęzycznej. Pozostaje najważniejszym dziełem Li Ang. W Polsce dotychczas ukazały się tylko jej dwa opowiadania: „List, którego nie wysłałam” oraz „Lalka”, zamieszczone w zbiorze „Na drugim brzegu. Antologia współczesnych opowiadań tajwańskich” (PIW, 2020).
„Żona rzeźnika” nie jest jedynie feministycznym manifestem autorki, ale też, a może raczej przede wszystkim, studium natury ludzkiej i próba odpowiedzi na pytanie, jak ocalić własne człowieczeństwo” – napisała tłumaczka Maria Jarosz.
Elżbieta Brzozowska, redaktor prowadząca w PIW-ie, stwierdza: „Naturalistyczny opis rzeźni i zachowań stamtąd przeniesionych do domu. Przemoc jako sposób na zaspokojenie. Ciągły lęk przed upokarzającą utratą twarzy. Zimny, bezlitosny świat tradycyjnych wartości chińskich. O tym w taki sposób w świecie literatury chińskojęzycznej przed Li Ang nie pisał nikt. ‘Żona rzeźnika’ ustanowiła ją najwybitniejszą pisarką taiwańską, a przecież nie tylko za sprawą przełamania tabu. To nie książka-manifest, a przejmujący portret ludzi karmionych bólem i tęskniących do czegoś innego”.
