26 września przyznano tegoroczne Nagrody Literackie Czterech Kolumn. Laur za całokształt twórczości przypadł wicedyrektorowi Instytutu Książki Krzysztofowi Koehlerowi, a Krzysztof Czacharowski wyróżniony został za tom „Śpiewnik z oka” (Arcana).
Nagroda Literacka Czterech Kolumn jest przyznawana poszukiwaczom i odkrywcom, czyli tym, którzy (parafrazując Blaise’a Cendrarsa) mają odwagę iść aż do końca horyzontu, za dzieła poetyckie i prozatorskie (narracyjne i eseistyczne), napisane w języku polskim, tj. za konkretne książki lub za całokształt twórczości. Co pięć lat nagroda przyznawana jest za eseistykę lub felietony.
Nagroda została zainicjowana w 2000 roku przez historyka sztuki, lotnika, sadownika i pisarza Stanisława Pasternaka. Jury, składające się zawsze z pięciu osób (czterech pisarzy lub krytyków i jednego czytelnika) zbiera się na posiedzeniach w Lutyni koło Wrocławia w sadzie brzoskwiniowym w cieniu nieistniejących skrzydeł zabytkowego wiatraka lub we Wrocławiu. Od 2013 roku pracom jury w składzie: Barbara Baworowska, Stanisław Pasternak, Ireneusz Staroń i Paulina Subocz-Białek przewodniczy Dorota Heck, a rok później włączyło się w organizację uroczystości wręczenia nagrody Koło Naukowe im. Brunona Schulza.
Laureaci otrzymują Statuetkę Czterech Kolumn oraz symboliczną złotówkę (1 PLN). Nagroda Czterech Kolumn będzie przyznawana wówczas, gdy ukażą się dzieła uznane przez jury za spełniające zasady regulaminu podróży do końca horyzontu.
Krzysztof Czacharowski (1957) – poeta. Zadebiutował w miesięczniku ”Poezja” w 1979 roku. Opublikował tomiki: ”Wiersze” (1993) i ”Papierówka” (2002). Laureat pierwszej edycji nagrody środowiska skupionego wokół czasopisma ”Fronda” w Konkursie Poetyckim im. x. Józefa Baki (2001).
Krzysztof Koehler (ur. 1963). Poeta, eseista i historyk literatury staropolskiej oraz retoryki, scenarzysta, librecista. Jako poeta zadebiutował w 1990 roku. Zarysował wtedy neoklasycystyczne skrzydło poezji pokolenia ”Brulionu”. Wydał eseistyczny tom ”Palus sarmatica” (2016), powieść ”Wnuczka Raguela” (2014), rozprawy naukowe, szkice o polskim pisarstwie politycznym XVI wieku ”Rzeczpospolita, obywatelskość, wolność” (2016) oraz liczne książki poetyckie m.in.: ”Partyzant prawdy” (1996), ”Porwanie Europy” (2008), ”Od morza do morza” (2011), ”Kraj Gerazeńczyków” (2017) i ”Obce ciało” (2019). Opracował antologię poezji sarmackiej ”Słuchaj mnie, Sauromatha” (2002). Laureat Nagrody Identitas (2017).
