5 grudnia, w przeddzień swoich 90 urodzin, zmarł Wojciech Zabłocki, który był jednym z najlepszych polskich szablistów, a także architektem projektującym obiekty sportowe. Był też autorem książek zarówno o sporcie, jak i historii szabli.

Urodził się 6 grudnia w Warszawie. Studiował na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w 1968 roku obronił doktorat na Politechnice Warszawskiej, w 1981 roku habilitował się na Politechnice Krakowskiej, w1999 roku został mianowany profesorem nauk technicznych. Był wykładowcą w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej i na Wydziale Architektury Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania w Warszawie.

Jego specjalnością była architektura obiektów sportowych. Zaprojektował m. in. salę gier Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, Ośrodek Przygotowań Olimpijskich w Warszawie, kompleks sportowy w Koninie, Centrum Sportowe w Zgorzelcu, ośrodek sportowy w Puławach, ośrodek sportowy w Aleppo, Ośrodek Olimpijski w Syrii w Latali Latakii/ Był także wraz z rzeźbiarzem prof. Gustawem Zemłą współtwórcą Pomnika Powstańców Śląskich w Katowicach (1964-1967, w 1968 roku nagroda resortowa).

Brał udział w czterech igrzyskach olimpijskich, na których zdobył trzy medale – dwa srebrne (w Melbourne w 1956 roku i w Rzymie w 1960 roku) oraz jeden brązowy (w Tokio w 1964 roku). Zdobył też dziewięć medali mistrzostw świata, a także pięć tytułów mistrza Polski. Wcześniej, w 1953 roku został indywidualnym mistrzem świata juniorów.

Był wielokrotnie nagradzany zarówno za sukcesy sportowe, jak i prace architektoniczne. W 1995 roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1998 roku – Krzyżem Komandorskim tego orderu. 29 maja 2011 za „wspaniałą karierę sportową, olbrzymią charyzmę w działaniu na rzecz sportowców i sportu oraz magiczne piękno zaklęte w Jego architekturze” został uhonorowany Orderem Ecce Homo.

Był też autorem książek: „Z workiem szermierczym po świecie” (1962), „Podróże z szablą” (1965), „Piórkiem i szablą” (1982), „Architektura dla potrzeb czynnej rekreacji w aglomeracjach miejskich” (1968), „Cięcia prawdziwą szablą” (1989), „Polskie sztuki walki. Miecz oburęczny i szabla husarska” (2001), „Walczę więc jestem” (2006), „Architektura” (2007) oraz wspaniałej monografii „Szable świata” (2011). Jako twórca rysunków i akwarel był współautorem (wraz z Januszem Jarosławskim) książki „Bitwa Warszawska 1920”.

Jego żoną był aktorka Alina Janowska, a synem jest Michał Zabłocki, poeta i reżyser.