15 czerwca w wieku 80 lat zmarł Bohdan Urbankowski,poeta, dramaturg, prozaik, historyk i filozof; twórca ruchu Nowego Romantyzmu.
Jest autorem ponad 50 książek – przypomina wydawnictwo Biały Kruk – między innymi monografii Adama Mickiewicza, Fiodora Dostojewskiego, Karola Wojtyły i Józefa Piłsudskiego, a także dramatów, esejów, dzieł filozoficznych i zbiorów poezji. Jest również autorem publikacji wydanej przez wydawnictwo Biały Kruk „Józef Piłsudski: Do Polaków. Myśli, mowy i rozkazy”, która została wyróżniona nagrodą Książki Miesiąca przez “Magazyn Literacki KSIĄŻKI”. W Białym Kruku wydał także zbiory esejów „Gniazdo Polskie”, „Bohaterowie i zdrajcy” oraz „Romantyzm polski”, publikował też artykuły i wiersze w miesięczniku „WPIS – Wiara, Patriotyzm i Sztuka”.
Bohdan Urbankowski urodził się w Warszawie, po zdanej maturze rozpoczął studia polonistyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Uczelnię opuścił z tytułem doktora nauk humanistycznych. W czasach PRL-u był związany z nurtem niepodległościowym opozycji, w tym czasie współredagował szereg pism podziemnych.
Był związany z „Solidarnością”, za co po wprowadzeniu stanu wojennego został usunięty z pracy w warszawskim Polskim Radio. Po kilku miesiącach rozpoczął pracę jako kierownik literacki Teatru im. J. Szaniawskiego w Płocku. Od 1984 roku pracował jako zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Poezja”, skąd dwa lata później również został usunięty z powodu druku fragmentów wiersza „Czerwona msza”. Do 1988 roku współpracował z miesięcznikiem „Wiara i odpowiedzialność”, gdzie drukował pod pseudonimami cykle na temat Piłsudskiego, Żydów w czasie Powstania Styczniowego oraz wiersze. Urbankowski publikował również w „Poglądzie”, „Przedświcie”, „Tu i Teraz”, „Słowie podziemnym” oraz w wydawnictwach KPN, dodatkowo redagował pisemka „Przyszłość Polski” i „Konfederata”. W rządzie Jana Olszewskiego był doradcą ds. kultury i wychowania w MON. W 1993 kandydował do Senatu. Od 2010 roku był przewodniczącym Rady Programowej Związku Piłsudczyków oraz Oddziału Związku Literatów Polskich w Warszawie.
Za swoją działalność wydawniczą i literacką w drugim obiegu otrzymał Medal Solidarności „Zasłużony w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka”. W 1972 roku otrzymał nagrodę im. J. Czechowicza, a w 1993 roku nagrodę im. Juliusza Słowackiego, obydwie za zbiór poezji „Głosy”. Również w 1993 roku uhonorowano go Laurem Posła Prawdy i tytułem Księcia Poetów (za „Erotyk do następcy” oraz „Głosy”). Osiem lat później otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” za pracę w podziemnym ruchu wydawniczym, a w następnym roku medal Polonia Mater Nostra Est za patriotyczny charakter twórczości.
W roku 2002 został także odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za twórczość literacką i zasługi społeczne, natomiast w 2017 roku z rąk prezydenta Andrzeja Dudy otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W tym samym roku minister kultury i dziedzictwa narodowego wyróżnił go srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2018 Urbankowski zdobył Doroczną Nagrodę MKiDN im. Tomasza Merty „Między literaturą a historią”.
