Zbiorem wierszy „Anteny” – wydanym jako tom 49. „Biblioteki Poetyckiej” Wydawnictwa a5 pod redakcją Ryszarda Krynickiego – Adam Zagajewski
udowadnia, że jest jednym z największych podróżników
współczesnej literatury polskiej.

Akcja liryczna każdego jego kolejnego utworu
rozgrywa się w innym miejscu, bywa też, że przenosi się z miejsca na miejsce, a nawet rozgrywa
się w kilku miejscach naraz. Poetę spotykamy w Rzymie i w Paryżu, w Sztokholmie i w Berlinie, nad Atlantykiem i nad Pacyfikiem, nad Morzem Śródziemnym i Bałtyckim,
nad Jońskim i Czerwonym. Równie dobrze jak w najwspanialszych metropoliach świata podmiot „Anten” czuje się na prowincji, w interiorze,
z dala od centrum, w zapomnianych przez Boga miasteczkach takich,
jak Camogli, Bogliasco, Staglieno, Noto. Tak małych, że trzeba ich długo szukać w atlasie.

W jednym z najefektowniejszych wierszy nowego tomu „Spróbuj opiewać okaleczony świat” poeta mówi sam do siebie, do siebie zwraca się w drugiej osobie, niczym do kogoś obcego. Mówi najpierw: „Spróbuj”,
potem „Musisz” i jeszcze „Powinieneś”, jakby do końca nie był pewien
i chciał sobie przepowiedzieć to i owo, siebie samego przekonać, tak jak przekonuje się drugiego człowieka, który nie jest pewien, nie jest przekonany. I dopiero na końcu rozkazuje sobie samemu: „Opiewaj okaleczony
świat/ i szare piórko, zgubione przez drozda,/ i delikatne światło, które błądzi i znika/ i powraca”.

Adam Zagajewski sam dla siebie jest klasą.