Są to dwa, spośród
czterech tomów „Historii
dogmatów”
pod red. Bernarda Sesboue
SJ. Redakcją
naukową
polskiego wydania zajął się ks. Tadeusz Dzidek. Tom pierwszy,
pt. „Bóg zbawienia” obejmuje okres od I do VIII wieku. Jego centralnymi
tematami są Bóg, Trójca
Św., Chrystus oraz soteriologia.
Zagadnienia te dotyczą głównie
rozwinięć, które dokonały się w Kościele Wschodnim. Dlatego też pisma, a przez co i teologia ojców greckich zajmują w owym tomie główne miejsce.

Historia dogmatów zaprezentowana
przez autorów rozpoczyna się od pierwszych dyskursów chrześcijańskich
i tradycji wiary, a końcowe rozważania dotyczą przemian jakie przyniósł Sobór Chalcedoński, który odbył się w 451 r. po Chr. Oczywiście
dogmaty przyjęte przez chalcedon
nie zostały od razu zaakceptowane
przez środowisko chrześcijańskie. I właśnie w tym ostatnim rozdziale autorzy przedstawiają chrystologię i soteriologię od VI w. Każdy z rozdziałów
poświęcony jest wielkim przełomom
w chrześcijaństwie, których początkiem zazwyczaj były bądź herezje,
bądź zwoływane sobory, bądź pisma ojców kościoła.

Tom trzeci – „Znaki zbawienia” – obejmuje okres od XII w. do XX w. Omawia temat sakramentów, Kościoła
i Maryi Dziewicy. Nacisk położono
na okres łacińskiego Średniowiecza,
ponieważ wtedy pojawia się definicja sakramentów i ich liczba. Wiadomo, że już wcześniej ojcowie greccy i łacińscy pisali o chrzcie, pokucie,
małżeństwie i innych rytach. Wystarczy wziąć do ręki Tertuliana czy Hieronima. Jednak dopiero w epoce Średniowiecza przyjęły one rodzajową nazwę sakramentów.

W XV w. pojawiają się pierwsze traktaty dotyczące Kościoła i refleksje
nad tym tematem stają się coraz bardziej precyzyjne, aż do konstytucji
dogmatycznych Soboru Watykańskiego
Pierwszego i Drugiego.

Książki te powinny być pozycją niezbędną, dla tych wszystkich, którzy zajmują się teologią, patrologią
czy historią kościoła.