Dobry pisarz poradzi sobie ze wszystkim,
nawet z powieścią dla dzieci.
Może to truizm, ale i niepodważalny fakt.
Marcin Szczygielski snuje swoją opowieść
z taką wiarygodnością, z taką dziecięcą
wrażliwością, ze aż trudno uwierzyć,
że jest dojrzałym facetem a nie kilkulatką.
Jego wyobraźnia szybuje w rozmaite
rejony, a za nią nadążyć może chyba tylko
podrostek. Tę książkę zaczął pisać 12
lat temu. Wtedy jednak nie miał tyle odwagi
by ją opublikować, chyba czuł, że pisanie
dla młodych to duża odpowiedzialność,
że trzeba dojrzeć do tworzenia fikcyjnej
rzeczywistości dla małoletnich, którzy
wyczują każdy fałsz. Debiutował powieścią
dla dorosłych „PL-BOY”, potem
napisał kilka innych, w tym „Berek”, który
został przeniesiony także na deski teatru,
ale popularność i nagrody zyskał
właśnie jako twórca dla młodych czytelników,
dzięki książkom: „Omega”, „Czarny
Młyn” i „Za niebieskimi drzwiami”. Zdobył
także Grand Prix Konkursu Literackiego
im. Astrid Lindgren, organizowanego
przez Fundację ABCXXI – Cała Polska
czyta dzieciom.

„Czarownica piętro niżej” to historia
oparta częściowo na doświadczeniach życiowych
autora, który jako dziecko często
jeździł na wakacje do babci do Szczecina.
Dziewięcioletnia Maja jest rezolutna,
otwarta i bezpośrednia. Jest współczesną
dziewczynką, wychowaną na programach
telewizyjnych, od telewizji śniadaniowej po
tasiemcowe seriale. Nagle, z powodów rodzinnych,
zostaje wyrwana z dobrze znanego
sobie świata i trafia do obcego miasta,
do dziwnego domu ciabci, gdzie nie ma ani
cyfrowej telewizji, internetu, ani pralki automatycznej.
Skąd my to znamy? Z własnego
dzieciństwa. Czy w takich warunkach
można się nudzić? Oczywiście że nie! Niczym
nieskrępowana wyobraźnia wreszcie
może ożyć i rozwinąć skrzydła. Ale Maja
i młody czytelnik jeszcze o tym nie wiedzą,
dom i ogród ciabci wydają
się takie banalne.
Krok po kroku czytelnik,
podążając za bohaterką,
dochodzi do niezwykłych historii.
Odkryje, że na strychu przebywa duch, kot
mówi ludzkim głosem, a w ogrodzie mieszka
neurotyczna wiewiórka, która twierdzi,
że jest lisem. A to dopiero początek. Autor
wplata w codzienność, we współczesne
realia, magiczne elementy czym podsyca
czytelniczą ciekawość, trzyma w napięciu
i rozbudza apetyt na więcej. A genialne rysunki
Magdy Wosik doskonale uzupełniają
się z tekstem, interpretują i nic ostatecznie
nie dopowiadają. I wspaniale uwalniają
wyobraźnię.

Świetnie poprowadzona fabuła, wyraziste
postacie, barwny język, wyśmienite
poczucie humoru, wysoka estetyczna jakość.
Jednym słowem – wielka czytelnicza
przyjemność!