Lektura na baaardzo duży upał‚ od biedy obroni się jako dowcipna i lekka książka rozrywkowa. Bardzo przejrzyście i oszczędnie (w sensie ilości tekstu) prezentuje banały na temat różnic damsko-męskich. Lewa stroniczka – o paniach‚ prawa – o chłopach. Tematy‚ jak i stwierdzenia w tej książce‚ bardzo stereotypowe: mówienie i słuchanie‚ zdolności przestrzenne‚ seks‚ związki
międzypłciowe‚ różnice umysłowe i w percepcji.

To można przeczytać‚ choćby po to‚ żeby ponabijać się z siebie nawzajem‚
bo tam gdzie terror poprawności politycznej uniemożliwia swobodny śmiech‚ musi być smutno. Tylko nie traktować tego serio… Bo wtedy byłaby to karykatura ujęcia tematu skądinąd poważnego. Książka „Płeć mózgu” w swoim czasie spowodowała
zamieszanie, które trwa nadal. Każdy
przecież zna wokół siebie facetów‚ którzy gadają jak najęci‚ i robią milion rzeczy naraz‚ czy kobiety dumnie milczące albo oszczędne w słowach i skryte. A poza tym bałaganiary‚ świetnie prowadzące samochody‚ zawsze głodne seksu‚ znające się na matematyce‚ komputerach‚ do tego zajmujące się architekturą.

Poważne‚ bezstronne opracowanie na temat różnic między kobietami i mężczyznami
pewnie dziś jest niemożliwe. Jednak sama kwestia‚ żeby zrozumieć iż się różnimy – postrzegamy‚ odczuwamy‚ myślimy‚ działamy‚ reagujemy trochę inaczej niż ta druga osoba – ma podstawowe znaczenie‚ jeśli chodzi o wytrwanie w byciu ze sobą.