Psychologia ewolucyjna to dziedzina nauki stosunkowo młoda, ale
szturmem zdobywające kolejne uniwersytety. Zakłada ona, że doświadczenia
ludzkości – jako gatunku – od milionów lat przystosowującej
się do życia i panowania w świecie przyrody, dzieje jej ewolucji
biologicznej oraz przemian kulturowych, kumulują się w naszej
psychice i stanowią ukryte motywacje zarówno jednostkowych, jak
i grupowych ludzkich zachowań, zwyczajów, emocji, sposobów
myślenia. W naszym codziennym życiu – twierdzą przedstawiciele
tej gałęzi psychologii – kierujemy się, często nie zdając sobie z tego
sprawy, takimi biologicznymi motywacjami, jak dążenie do sukcesu
reprodukcyjnego, rozprzestrzenienia własnych genów.
Allan S. Miller i Satoshi Kanazawa, psychologowie ewolucyjni,

w swojej książce bardzo przystępnie, momentami błyskotliwie
i dowcipnie, propagują osiągnięcia tej dziedziny. Wskazują na
to, że mnóstwo ludzkich zachowań, które tradycyjna psychologia
i antropologia postrzega jako ukształtowane przez kulturę (a więc
z punktu widzenia dziejów gatunku stosunkowo niedawno), ma
swoje źródła biologiczne i jest warunkowanych ewolucyjnie. Dlaczego
chłopcy są agresywni i dążą do podporządkowania sobie
rówieśników, a dziewczynki starają się być zgodne i są nieśmiałe?
Dlaczego wybitni politycy, którzy poświęcili całe życie budowaniu
swojej pozycji, wdają się w niepoważne romanse, które grożą im
kompromitacją? Dlaczego kobiety zarabiają mniej od mężczyzn
i dlaczego rozjaśniają włosy?
Odpowiedzi na te pytania mogą szokować. Wnioski psychologii

ewolucyjnej nie mają bowiem nic wspólnego z humanizmem i polityczną
poprawnością. Ludzie nie są sobie równi i zawsze ze sobą rywalizują,
kobiety i mężczyźni różnią się od siebie w sposób zasadniczy, mają
odmienne życiowe cele, wszelkie szlachetne zachowania i instynkty
wynikają ze skrajnie egoistycznych pobudek.