„Narodowy socjalizm żyje i upada wraz ze swym światopoglądem”– napisał
autor tej książki, wierzący, że „wielka wojna stanowi proces rewolucji
i czystości biologicznej”. Alfred Rosenberg – urodzony w 1893 roku
w Estonii – miał projektować budynki, zaplanował gigantyczną machinę
zbrodni. Uważany jest za jednego z głównych powierników Adolfa
Hitlera, który w 1934 roku mianował go swoim pełnomocnikiem ds.
nadzoru całokształtu duchowego i światopoglądowego wychowania
i szkolenia NSDAP. Wywarł decydujący wpływ na rasistowskie teorie
nazistów. Chwilą triumfu Rosenberga była realizacja „Planu Barbarossa”,
czyli ataku na ZSRR. W lipcu 1941 roku został ministrem ds. terytoriów
wschodnich. Był odpowiedzialny za zamordowanie milionów
Żydów. I za rabunek dzieł sztuki oraz szeroko rozumianych dóbr kultury
Europy Wschodniej.

Po zakończeniu II wojny światowej Międzynarodowy Trybunał
Wojskowy w Norymberdze skazał go na karę śmierci przez powieszenie.
Wyrok wykonano w październiku 1946 roku. Oskarżyciele określili
go „szefem hitlerowskiego światopoglądu” i „kapłanem rasy panów”.

Notatki Rosenberga były w procesie norymberskim materiałem
dowodowym, po czym zaginęły. Znajdowały się w posiadaniu niemieckiego
prokuratora Roberta Kempnera, który w latach trzydziestych
uciekł do Stanów Zjednoczonych i jako jedyny Niemiec występował
po stronie amerykańskich oskarżycieli. Po zakończeniu rozprawy wrócił do USA, przemycając wiele dokumentów III Rzeszy.
Zmarł w 1993 roku deponując je – na mocy testamentu – w Muzeum
Holocaustu, gdzie 16 lat temu zostały odnalezione. Pisane ręcznie zapiski
pochodzą z lat 1934-44.