W pędzącym przed siebie świecie, w którym w ciągu
pięciu minut przebojem staje się głupawa rymowanka
o pląsającej kobiecie albo gotowe recepty
na szczęście, coraz mniej miejsca zostaje na
prawdziwą poezję. Wymagającą refleksji i czasu.
Więcej mamy dziś poetów niż czytelników poezji
– zauważa autor. Jak znaleźć w powodzi wierszy
te wartościowe i czy chce się nam w ogóle ich
szukać…

Autor, literaturoznawca, krytyk literacki teatralny
oraz poeta jest o tym przekonany. Warto szukać utworów,
które pozostawią jakiś niezatarty ślad w naszej wrażliwości i wyobraźni.
A potem do nich wracać i czytać wciąż na nowo. Za każdym
razem inaczej. W swojej pracy „Mikrokosmos wiersza” proponuje
dwadzieścia trzy interpretacje wierszy dziewiętnastu autorów,
wśród których znalazł się Miłosz, Herbert, Krynicki, Lipska, Podsiadło.
Ale głównymi bohaterami tej książki są wiersze, a nie poeci. „Literatura
to także portrety pojedynczych utworów, które warto kontemplować,
a więc umożliwić im zaistnienie w pełni – w naszym
czasie lektury i wrażliwości” – pisze we wstępie Michałowski. Wiersze
wybierał według kryterium atrakcyjności tekstu poetyckiego –
najcenniejsze są te stawiające czytelnikowi wyzwanie, prowokujące
do zadawania pytań i formułowania hipotez, zmuszające do myślenia.
Odkrywające bogactwo sensu. Będące dowodem, że warto
obdarzyć poezję głębokim afektem i poświęcić jej tyle uwagi, na
jaką zasługuje.

Michałowski stara się zaszczepić w czytelnikach nawyk lektury wnikliwej
i głębokiej. Oferuje przygodę dla intelektu i emocji. Przypomina,
że poezja jest sztuką słowa. I do dwudziestu trzech podróży w mikrokosmos
wiersza zaprasza polonistów, licealistów, studentów i wszystkich
miłośników poezji.