„Umiejętność czytania cudzych myśli i przewidywania
przyszłości może okazać się zdolnością nie sprawiającą zbyt wiele przyjemności‚
a wręcz odwrotnie – czyniącą to‚ że życie staje się mniej interesujące”. W powieści młoda dziewczynka cieszy się‚ że wraz z dojrzewaniem zatraca tę kłopotliwą umiejętność, a główna bohaterka, trzydziestoletnia Kornelia, wykorzystanie tego daru i jednocześnie
ucieczkę od niego znajduje w działalności pisarskiej.

Kornelia Stepan pochodzi z polsko-niemieckiej rodziny‚ jest dwujęzyczna‚ ukończyła nauki polityczne
i dziennikarstwo w Polsce i Niemczech‚ mieszka w Monachium
i Warszawie. Dzięki temu potrafi przedstawić ze znajomością tubylca i jednocześnie z dystansem bystrego obserwatora zarówno sterylny dobrobyt zachodni‚ jak i siermiężną, zbyt obficie pachnącą alkoholem, popegeerowską polską prowincję‚ którą opisuje z nieukrywaną
irracjonalną sympatią. Mimo wartkiej akcji powieści, autorka potrafiła ukazać subtelne różnice charakterów‚ zwłaszcza pomiędzy główną bohaterką i jej przyjaciółką, wychowaną w poczuciu konieczności stałego dążenia do sukcesu‚ dla której już nauka w szkole była ciężką pracą przygotowującą do trudów życia. A ona sama dochodzi do wniosku‚ że mimo luksusu nie można zaznać szczęścia‚ jeśli „w sercu czegoś brak”.