Ta książka to gotowy scenariusz, bo jest w niej wszystko, co składa się na fabułę trzymającego w napięciu filmu – przeskoki w czasie i miejscu, wątki z pogranicza kryminału i dobrej powieści psychologicznej. Czytelnik raz jest w siedemnastowiecznej Holandii, by za chwilę przenieść się do dusznego pokoju na Brooklynie i zobaczyć, jak pierwsza w historii malarka, która została przyjęta do haarlemskiej Gildii Świętego Łukasza, tytułowa Sara de Vos, wpłynęła na życie szalenie utalentowanej młodej studentki historii sztuki, dorabiającej jako kopistka. Wreszcie, po latach, spotykamy bohaterów w Sydney, by dowiedzieć się, co wynikło ze spotkania „starych pieniędzy” z młodością.

Głębia portretów psychologicznych porusza, a jednocześnie to, co niedopowiedziane, wprost zapiera dech. Autor z czułością i subtelnością opisuje skomplikowany świat uczuć, niczego nie nazywając wprost; ta książka opowiada o bólu straty, o transformacyjnej mocy sztuki językiem pozbawionym cienia patosu. Zmysłowość opisów pojawiających się w powieści dzieł sztuki i wniknięcie w arkana techniczne sekretów konserwatorsko-fałszerskich to gratka nie tylko dla historyków sztuki. Bo z wielkim szwindlem mamy w tej powieści do czynienia, a opis jego skutków jest majstersztykiem opowieści z morałem, ale bez moralizowania.

Dominic Smith pochodzi z Australii, mieszka w Teksasie, a w przeszłości spędził rok w Amsterdamie, gdzie miał okazję podziwiać obrazy holenderskiego złotego wieku. „Ostatni obraz Sary de Vos” został okrzyknięty Powieścią Roku w rodzinnej Australii i bardzo długo gościł na listach bestsellerów „New York
Timesa”.