Pozycja i rola Ryszarda Kapuścińskiego
jest znana i niekwestionowana.
Po jego przedwczesnej śmierci w styczniu
2007 roku ukazała się już jedna, ale
głośna biografia autorstwa Artura Domasławskiego
zatytułowana „Kapuściński
non-fiction” (Świat Książki), która swój
rozgłos w dużej mierze zawdzięczała atmosferze
skandalu, jaki wywołał sam autor
biografii, wchodząc w konflikt z rodziną
bohatera swojej książki.

Ani autor nowej biografii Ryszarda
Kapuścińskiego, ani jego wydawca, nie
mają takich awanturniczych zamiarów.
Książka powstała w ścisłej współpracy
z rodziną wielkiego reportażysty, a bez
dostępu do rodzinnego archiwum byłaby
niepełna. Jest to bowiem nowy gatunek
opowieści, w którym dominującą rolę
odgrywa obraz, zachowane fotografie
i reprodukcje dokumentów, a znacznie
mniejsze znaczenie ma słowo, które
pełni tylko rolę pomocniczą, chociaż dalej
niezbędną.

Maciej Sadowski stworzył już wcześniej
dwie frapujące opowieści biograficzne
w tym samym gatunku – o Marii
Skłodowskiej-Curie (Studio Emka) i o Januszu
Korczaku (Iskry), a w planach ma
już kolejne pozycje, w tym o Janie Karskim.
Jest więc twórcą nowego rodzaju
opowieści o wielkich postaciach, kontynuując
w ten sposób swoje najlepsze osiągnięcia
w dziedzinie typografii i projektowania
okładek książkowych. W tym
obszarze już dawno został uznany za mistrza
i był wielokrotnie nagradzany.

Życie Ryszarda Kapuścińskiego nie
było proste i jednostajne, o czym wiedzą
jego liczni czytelnicy – nie tylko polscy,
ale też z wielu krajów, bo jego książki od
dziesiątków lat tłumaczone są na wszystkie
najważniejsze języki świata, ale także
na wiele języków mniej ważnych. Autor
fotobiografii nie uchyla się od trudnych,
a czasem zagadkowych momentów
z życia pisarza, lecz z wielkim wyczuciem
i taktem o nich opowiada.

Bohater książki urodził się w Pińsku,
na wschodnich kresach międzywojennej
Polski, które w 1944 roku zostały
wchłonięte przez sowieckie imperium,
co powodowało, że
przez lata Polski Ludowej
cenzura pozwalała pisać jedynie,
że Ryszard Kapuściński urodził się „we
wschodniej Polsce”. Po trudnych latach
wojny, jako młody człowiek, przeszedł
fascynację „nowym wspaniałym ustrojem”,
a jego debiut poetycki (bo poetą
Ryszard Kapuścinski był zawsze!) nastąpił
pod patronatem Związku Młodzieży
Polskiej. Potem były jeszcze studia historyczne
i nauka z „podręczników sowieckich”.
Wkrótce jednak przyszło inne
spojrzenie na otaczającą rzeczywistość,
ukazał się artykuł w „Sztandarze Młodych”
zatytułowany „To też jest prawda
o Nowej Hucie”, po którym „zrobił się
wielki szum”, a autor „musiał się skryć”.
Potem już szerzej znane epizody, głównie
wyjazdy – do Indii, Ameryki Środkowej,
do Afryki – praca korespondenta
PAP, niemal codzienne depesze agencyjne,
a potem kolejne książki, dzięki którym
stał się pisarzem znanym i uznanym
w wielu krajach.