„Dla wielu etyka nie tylko wiąże się z religią, ale jest przez nią całkowicie
określana, a gdy w XIX wieku na Zachodzie tradycyjna wiara zaczęła słabnąć, wielu filozofom wydało się, że wraz z nią odchodzi etyka” – pisze autor w pierwszym rozdziale książki,
zatytułowanym „Śmierć Boga”. „Nauka często widzi nas jako istoty zdeterminowane w całości przez geny,
skazanymi na egoizm, poszukiwanie
poczucia przynależności plemiennej,
na nie kończącą się walkę i agresję”. Na tym tle szczególnej wagi
nabiera poszukiwanie odpowiedzi na pytania: „Czym jest szczęście? Na czym polega obowiązek? Czy istnieją
normy moralne?”.

Książka składa się z trzech zasadniczych
części. Pierwsza to omówienie
„Siedmiu zagrożeń etyki”. Autor przywołuje pytanie postawione przez Dostojewskiego: „Czy jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno?”, a następnie
dodaje kolejne zagrożenia, za które
uważa: relatywizm, egoizm, teorię ewolucji, determinizm łącznie z daremnością
przeciwstawiania się mu, nierozsądne wymagania i fałszywą świadomość mechanizmów społecznych.
Blackburn odpiera ataki sceptyków, podkreślając stale istniejące
zagrożenia, by w drugiej części książki przejść do omówienia podstawowych
pojęć etycznych, które według niego są źródłem nieustannych
nieporozumień. Na koniec autor
reasumuje poprzednie swoje wywody
starając się omówić te wszystkie
elementy, które stanowić winny podstawy etyki, która mogłaby odzyskać
zaufanie do siebie, niezależnie
od dzielących ludzi różnic światopoglądowych
i religijnych.

Dodatkiem do książki jest „Powszechna
Deklaracja Praw Człowieka”
(Paryż, 10 grudnia 1948 r.). Simon
Blackburn oprócz swej działalności
profesorskiej na Uniwersytecie
w Cambridge i w Oksfordzie był w latach 1984-1990 redaktorem naczelnym
czasopisma „Mind”.