Czołowy „kryminalista” literatury polskiej po raz
kolejny uczynił bohaterem swojej powieści dziennikarza
Adama Bukowskiego. Śledząc jego wartkie
perypetie – znaczone wypitymi promilami i flirtami
– zastanawiałem się czy i na ile jest to alter ego autora,
wieloletniego dziennikarza prasy krakowskiej.
W telegraficznym skrócie fabuła wygląda tak: młoda
i urodziwa działaczka lewicowa zostaje okrutnie
zamordowana. Policja podejrzewa, iż padła ofiarą
seryjnego zabójcy, którego niedawno zwolniono
z więzienia. Bukowski sądzi jednak, że za morderstwo odpowiada ktoś
inny, a przyczynę zbrodni może stanowić jego reportaż sprzed lat. Zaczyna
prowadzić dochodzenie na własną rękę…

Czyta się to w tempie wyścigów Formuły 1, zwroty akcji i potoczyste
dialogi uatrakcyjniają tę mocno osadzoną w rodzimej rzeczywistości
lekturę, ale po jej epilogu odczuwałem lekki niedosyt. W szczególności
kompletnym brakiem akcentów muzycznych, tak charakterystycznych
chociażby dla „Lekcji miłości”. Jednak szkoda, że Harny po wydarzeniu
na rynku literackim w Polsce, jakim był „Urodzony z wiatru” postanowił
skoncentrować się na masowej produkcji kryminałów. Choćby nawet
Wielkiego Kalibru.