Felieton Bogini prywatnie Wydawnictwo Bellona żyje już na rynku 80 lat. Słuszny to wiek i szacunku ze wszech miar godny; nawet jeśli rachuby owe nie są do końca prawdziwe. A przed nami kolejne przeobrażenia bogini, tym razem objawić się ma jako twór kapitalistycznie sprywatyzowany. Ciekawe, czy będzie to prywatyzacja z głową, czy też raczej w polskim stylu. W każdym razie sprawa nie jest do końca jasna, gdyż do przejęcia Bellony z całym inwentarzem szykuje się Muza, której doświadczenia prywatyzacyjne (sprawa WSiP) są co najmniej anegdotyczne. Z ostatnich nieoficjalnych obwieszczeń ustnych, rozsyłanych z pola walki przez osoby z Belloną bezpośrednio związane, wynika jednoznacznie, iż pojawił się na tyle poważny partner zewnętrzny - gotów zainwestować w wydawnictwo - że Muzie interes znów przejdzie koło nosa. Wszyscy z ulicy Grzybowskiej po cichu mają nadzieję, że wspomniany partner nie ma nic wspólnego z ulicą Marszałkowską. Okaże się. Bellona ma od lat swoich wiernych czytelników. Tematyka militarna cieszy się wśród polskiego społeczeństwa stałym zainteresowaniem, bo - o dziwo - rodzą się wciąż nowe zastępy chłopców, którzy koniecznie chcą wiedzieć, jak w 1944 roku wyglądał pocisk z pistoletu parabellum. Nasączona zgrzebną martyrologią narodu polskiego edukacja kolejnych pokoleń zaostrza apetyty na lekturę z oferty Bellony. Dzieciarnia wychowana na "Czterech Pancernych" i "Kapitanie Klossie" musi wiedzieć, do czego służy lufa w czołgu. Ale Bellona to nie tylko huk armat i krzyki rannych. Coraz większą część oferty zajmują książki o tematyce zdecydowanie pacyfistycznej, w tym literatura dla dzieci. I nie są to, wbrew pozorom, jakieś bitewne bajeczki dla potomków wojaków poległych pod Monte Cassino, ale zwyczajne opowiastki dla małolactwa; zresztą bardzo przyzwoicie wydane. Natomiast wciąż …