Wspaniała i nowatorska praca, ukazująca tak mało
znany i trudno dostępny dla naszej cywilizacji obszar
kultury ludów arabskich. Zamieszkują one,
jak wiadomo, część szeroko rozumianego basenu
Morza Śródziemnego, konkretnie Bliski Wschód
i Afrykę Północną, a w średniowieczu również
południową część Półwyspu Iberyjskiego. Pomimo
bliskiego sąsiedztwa z cywilizacją chrześcijańską
bariera językowa i religijna od wieków
powoduje, że wiedza Europejczyków o świecie
arabskim jest niewielka. Dlatego obszerne kompendium, jakie właśnie
otrzymujemy, przyczyni się z pewnością do lepszego poznania w Polsce
dziejów i teraźniejszości arabskiej kultury, co z pewnością pomoże
również zrozumieć wiele dramatycznych zdarzeń chociażby na terytoriach
palestyńskich. Wydaje się, że książką też można zainteresować
wydawców zagranicznych, gdyż po niewielkich uzupełnieniach powinna
być bardzo dobrze odebrana również w innych krajach europejskich.

Pierwsze pięć rozdziałów w sposób chronologiczny prezentuje
dzieje regionu zamieszkanego przez Arabów, a ich tytuły są niezwykle
sugestywne: Czas ojców, Czas proroka, Czas kalifów, Czas obcych
i Czas buntu. W rozdziale szóstym autor omawia ponadczasowe
aspekty kultury, takie jak wierzenia ludowe, tradycyjna muzyka arabska
czy kultura popularna. Cenne jest też wprowadzenie zawierające
szczegółowy przegląd polskiego dorobku naukowego i piśmiennictwa
w dziedzinie arabistyki i badań islamu. Należy przy tym podkreślić niezwykle
przystępny styl autora, który wykorzystuje różnorodne formy
narracji, a przy tym wplata tłumaczenia wielu interesujących tekstów
oryginalnych, nie pomijając utworów poetyckich. I jeszcze pochwała
dla wydawcy, który – jak czytamy – zainicjował ten potrzebny tytuł,
a przy tym stworzył świetną serię obejmująca już prace o kulturze
amerykańskiej, niemieckiej, francuskiej, brytyjskiej i chińskiej, a teraz
jeszcze arabskiej.