Bitwa o Berlin była ostatnim akordem II wojny
światowej. Zakończyła się na początku maja 1945
roku zdobyciem miasta przez Armię Czerwoną.
Jej skutki trwają ponad 60 lat, jeszcze do dzisiaj,
bo wpierw doszło do zniszczenia Berlina w czasie
zażartych walk, a potem w wyniku porozumienia
między sojusznikami, którzy szybko stali się politycznymi
przeciwnikami, miasto zostało podzielone
na dwie części i dopiero po zburzeniu muru berlińskiego
i zjednoczeniu Niemiec w ostatnich latach
kończy się jego odbudowa. Książka jest napisana przez mistrza swego
gatunku, autora takich arcydzieł wojennej literatury faktu jak „Najdłuższy
dzień” i „O jeden most za daleko”.

We wszystkich książkach styl i narracja autora są podobne, a przy
tym niezwykle sugestywne. W „Ostatniej bitwie” stykamy się zarówno
z dowódcami wojsk sojuszniczych – pojawiają się Eisenhower, Bradley,
Montgomery, Żukow czy Koniew, przywódcami państw – Churchillem,
Rooseveltem, potem Trumanem, oraz ze Stalinem, jak też z niemieckimi
marszałkami i generałami, wśród nich z mniej znanym gen. Heinrici, odpowiedzialnym
za obronę linii Odry. Autor zdążył jeszcze w latach sześćdziesiątych
przeprowadzić wywiady z wieloma uczestnikami historycznych
wydarzeń. Jego rozmówcami nie byli jednak tylko wielcy uczestnicy berlińskiego
finału, lecz również zwykli żołnierze i mieszkańcy Berlina. Dzięki
temu przeżywamy razem z nimi dramatyzm i okrucieństwo wojennych
zmagań, wielkość zniszczeń, ludzkie tragedie i bestialstwo zdobywców.
Bez tej książki trudno jest zrozumieć współczesne dzieje – schyłek II wojny
i skutki berlińskiej operacji.