Interesująca pozycja, zawierająca „Zeszycik” błogosławionej doktor Bogumiły Noiszewskiej (1885-1942, siostry Ewy od Opatrzności, niepokalanki) i listy jej kierownika duchowego, sługi Bożego bpa Zygmunta Łozińskiego.
Bogumiła Noiszewska była córką wybitnego polskiego okulisty, prof. Kazimierza Noiszewskiego (1859-1930), którego rodzinę (ze strony żony) po powstaniu styczniowym zesłano w głąb Rosji, a on wrócił do Polski po 1918 roku. Bogumiła studiowała medycynę w Petersburgu, a po dyplomie pracowała w najtrudniejszych dla młodego lekarza warunkach – podczas wojny 1914-1918 w lazaretach i szpitalach wojskowych. W roku 1919 wstąpiła do zakonu. Pracowała jako nauczycielka wielu przedmiotów oraz jako lekarz sióstr i uczennic. Jesienią 1938 roku została przeniesiona do Słonima (dziś Białoruś). Tu, 17 września 1939 roku, zastała ją okupacja sowiecka. We wrześniu 1941 roku Niemcy zajęli klasztor, by urządzić w nim szpital polowy. Siostra Ewa została zatrudniona w szpitalu i przychodni, musiała jednak chodzić do pracy w cywilnym ubraniu. Udzielała nie tylko pomocy lekarskiej, pomagała w ukrywaniu Żydów, w wyrabianiu dokumentów dla tych z nich, którym udało się zbiec przed Niemcami. 18 grudnia 1942 roku Niemcy wtargnęli do klasztoru i zaaresztowali siostrę Ewę, przełożoną siostrę Martę oraz kapelana, jezuitę ojca Adama Starka. Wszystkich rozstrzelano, wrzucając do masowego grobu. 13 czerwca 1999 roku w Warszawie Jan Paweł II wśród 108 męczenników II wojny światowej beatyfikował siostrę Ewę (Bogumiłę Noiszewską) i jej przełożoną siostrę Martę (Kazimierę Wołowską).
Doktor Ewa w ocalałym „Zeszyciku” zapisywała ważne myśli i refleksje duchowe. Poruszają jej postanowienia, takie np. jak „wszystko robić i wszystko znosić z miłości, i robić rachunek z tego, ćwiczyć się tylko w jednej cnocie: w miłości, bo z nią przyjdą wszystkie inne, ćwiczyć się w miłości bliźniego – w dobroci, słodyczy i wyrozumiałości”.
Pełne dobrych rad i wskazówek są również listy kierownika duchowego siostry Ewy. Warto się z tą pozycją zapoznać, aby poznać szlachetne życie niezwykłych ludzi i zapragnąć być choć odrobinę lepszym.
