Państwowy Instytut Wydawniczy zapowiada na 19 kwietnia premierę powieści niezwykłej i osobnej, zatytułowanej „Kochanka Wittgensteina”, autorstwa nowojorskiego pisarza Davida Marksona, autora do dziś w Polsce niemal kompletnie nieznanego. Autorem przekładu jest znakomity tłumacz Krzysztof Majer, a okładki – debiutujący w PIW-ie Kamil Rekosz.

Wydawca informuje, że David Markson to autor kilkunastu eksperymentalnych powieści, obejmujących wiele gatunków i konwencji literackich, który polskiemu czytelnikowi jest niemal zupełnie nieznany.  Państwowy Instytut Wydawniczy postanowił odmienić stan rzeczy. W  kwietniu na półkach księgarń pojawi się, uznawana za jego największe osiągnięcie, melancholijna powieść „Kochanka Wittgensteina” dedykowana ówczesnej kochance autora – Joan Semmel.

Niewiarygodna narratorka, malarka, znana czytelnikowi jako Kate, jest, jak się zdaje, jedyną ocalałą na świecie, po którym porusza się najróżniejszymi środkami lokomocji z zaskakującą swobodą. Naczelnym problemem tekstu staje się powiązanie świata z jego przedstawieniami, przede wszystkim językowymi: w tym aspekcie, choć także w rozluźnionej, wyliczeniowej formie, przejawia się inspiracja wittgensteinowska.

Krzysztof Majer, autor przekładu powieści pisze o niej tak: „Jest to rzeczywiście książka osobna, a na pewno osobliwa: obsesyjna, przewrotna, dowcipna, przejmująco smutna. Skazana na pierwszą osobę liczby pojedynczej, w bardzo szczególnym sensie post-apokaliptyczna, w nietuzinkowy sposób erudycyjna”.

David Markson (1927-2010) eksperymentował z gatunkiem powieści detektywistycznej („Epitaph for a Dead Beat”, 1959), parodiował western („The Ballad of Dingus Magee”, 1966), zmagał się z wpływem Lowry’ego, Joyce’a i Faulknera („Going Down”, 1970). Później – w „Kochance Wittgensteina” (1988) czy w „Reader’s Block” (1996) – zwrócił się ku narracjom znacznie bardziej samoświadomym, w samym centrum stawiającym gesty myślenia, pisania i zapożyczenia.