Kapituła Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego w 2022 roku przyznała nagrodę Kazimierzowi Orłosiowi za całokształt twórczości ze szczególnym uwzględnieniem dorobku nowelistycznego. “Nowelistykę Kazimierza Orłosia cechuje wirtuozeria warsztatowa, piękno języka, operowanie różnymi stylami narracyjnymi oraz przenikliwość społeczna, psychologiczna i moralna” – czytamy w uzasadnieniu.

Statuetkę z brązu i granitu, zaprojektowaną i wykonaną przez prof. Macieja Aleksandrowicza oraz dyplom wręczono laureatowi 22 maja podczas uroczystości, która odbyła się w nowo otwartych czytelniach Biblioteki Narodowej.

Pisarz podziękował za przyznanie mu nagrody. – Przyjmuję ją ze wzruszeniem, Marek Nowakowski był moim przyjacielem. Poznaliśmy się w 1961 roku i przez te wszystkie lata utrzymywaliśmy stałe kontakty, rozmawialiśmy bardzo często – mówił Kazimierz Orłoś.

Przypomniał, że poza rozmowami wzajemnie się wspierali.  – Gdy znalazłem się w trudnej sytuacji po wydaniu “Cudownej meliny” w Instytucie Literackim Kultura,  za co władze PRL usunęły mnie z życia literackiego, poprosiłem Marka, żeby przeczytał mój list otwarty do delegatów Związku Literatów Polskich. Marek bez wahania się zgodził. To był moment ogromnego wsparcia i dowód przyjaźni. Kiedy Marek Nowakowski w 1984 roku był aresztowany, ja zwróciłem się do kilku osób by poręczyli za niego i by mógł wyjść z więzienia. To były dwa momenty, kiedy daliśmy sobie dowody przyjaźni i wsparcia. – mówi Kazimierz Orłoś.

Nagroda im. Marka Nowakowskiego przyznawana jest corocznie przez Bibliotekę Narodową pisarzom za opowiadanie lub cykl opowiadań.

Kazimierz Orłoś debiutował w 1958 roku opowiadaniem “Dziewczyna z łódki”. Po ukończeniu studiów prawniczych pracował jako radca prawny. W 1970 roku został redaktorem w Naczelnej Redakcji Literackiej Polskiego Radia a w 1972 członkiem zespołu redakcyjnego „Literatury”. W 1973 roku opublikował w „Paryskiej Kulturze” książkę “Cudowna melina” za co został zwolniony z pracy i objęty zakazem publikacji przez cenzurę. W 1976 podpisał list protestacyjny przeciwko zmiano w konstytucji PRL. O 1977 roku publikował wyłącznie poza cenzurą. Współpracował z „Paryską Kulturą”, londyńskim „Pulsem” oraz z Radiem Wolna Europa.

W 2019 roku został uhonorowany tytułem Warszawski Twórca.