W połowie ubiegłego roku prawie niezauważalnie na rynku książki została przekroczona ważna cezura. Najstarsze pismo naszej branży - "Nowe Książki" - wydało numer tysięczny! Najwyższy więc czas, aby przybliżyć czytelnikom pracę zaprzyjaźnionego zespołu. Do redakcji "Nowych Książek" wchodzi się przez drzwi, na których - wśród innych - wisi napis "Wypożyczalnia Sukien Ślubnych". Nie należy jednak dać się zwieść, trzeba iść dalej i trafia się do sympatycznych pomieszczeń, przypominających - z racji swojego wyposażenia - czasy dobrze znane starszemu pokoleniu. Ale to tylko pozory. - Pozyskaliśmy też nowe pokolenie autorów - mówi Małgorzata Borczak. Jest ono lepiej wykształcone niż za czasów PRL-u i nieźle pisze. - Chociaż trudno jest wytłumaczyć na czym polega dobra recenzja - dodaje Andrzej Bernat. - Raz w roku prezentujemy nasze pismo na wykładzie w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego i potem zawsze zgłaszają się do nas młode osoby, z których ktoś zawsze zostaje na parę ładnych lat. Takim przykładem może być Jacek Leociak - po skończeniu studiów zaczął u nas od drobnych recenzji, a z pewnością część jego zainteresowań naukowych narodziła się w wyniku współpracy z redakcją. Dzisiaj Jacek Leociak - razem z Barbarą Engelking - jest laureatem prestiżowej nagrody redakcyjnej. Cenimy sobie jednak również przyjaźń redakcji z wieloma stałymi autorami, takimi jak prof. Janusz Tazbir, którego zebrane recenzje mogłyby stworzyć wyjątkowo opasły tom. - Dzisiaj nie bardzo jest gdzie drukować - stwierdza Tomasz Łubieński, redaktor naczelny "Nowych Książek". Dlatego też jesteśmy bardzo wysoko cenieni, chociaż honoraria są niewielkie. Do tego dawniej teksty zamieszczane w "Nowych Książkach" zaliczane były do dorobku naukowego, a teraz też się je wpisuje, ale już zwyczajowo. Prawie 30 lat, bo od 1978 roku, współpracuje z redakcją Jan Gondowicz. Dzisiaj rzadko już pisze Zbigniew Florczak, kiedyś bardzo czynny współpracownik. Inni odchodzą, a potem wracają - jak Helena Zaworska. Chyba w "Nowych Książkach" …