Kiedy powstała warszawska część biblioteki, zwiózł do niej to, czego mu brakowało ze zbiorów poznańskich, m.in. książki z serii Brockhausa. Najwięcej miejsca, całą ścianę, zajmują książki filozoficzne. Zainteresowanie filozofią pozostało od czasów, gdy sam tworzył projekt nauczania filozofii w liceum, który był częściowo od lat dziewięćdziesiątych realizowany w polskich szkołach. Wśród nich liczne pozycje z niebieskiej serii „Biblioteka Klasyków Filozofii PWN”. Obok dzieł Platona, Seneki, Pascala, Nietzschego, Kierkegaarda stoją dzieła św. Augustyna. Ostatnio kupiłem „O kłamstwie” Augustyna z Hippony i, mówiąc o obecnej polityce, zacytowałem fragment traktatu z mównicy w Sejmie – w cyklu „Prywatne Biblioteki” – biblioteka Rafała Grupińskiego, polityka, historyka, wydawcy, publicysty, krytyka literackiego i… poety

–Dziewięć lat temu napisałem historię Ireny Gelblum, łączniczki Żydowskiej Organizacji Bojowej, która zmieniła swoją tożsamość po wojnie i stała się włoską poetką Ireną Conti Di Mauro. I po latach od publikacji tamtej książki zdecydowałem się wrócić do tej historii, do tej biografii i inaczej spojrzeć na Irenę, ponieważ tamta książka była rodzajem poszukiwania mojej bohaterki, a teraz już wiedziałem, kim ona jest. Postanowiłem pójść jeszcze raz do ludzi, z którymi rozmawiałem, pójść do tych archiwów, w których byłem, żeby sprawdzić, czy coś jeszcze nie zostało odkryte, poszukać nowych śladów – rozmowa z Remigiuszem Grzelą, autorem książki „Trzy życia Ireny Gelblum”

– Starałam się w miniaturze pokazać coś, co już się dzieje, tylko może tego nie widzimy. Świat jest wyraźnie podzielony na bogatą Północ i biedne Południe, co ma m.in. związek z kolonialnym wyzyskiem w przeszłości, z paradoksem, że to Północ emituje najwięcej zanieczyszczeń i przyczynia się do ocieplenia klimatu, ale to Południe ponosi tego konsekwencje. Niestety żyjemy w systemie, który bardzo sprzyja obwinianiu ofiar, że nie potrafią się podporządkować, bo mają w sobie coś, co sprzyja autodestrukcji, a uwarunkowane systemowo nierówności są przemilczane. Mnie ten problem bardzo obchodzi, jest dla mnie ważny – rozmowa z Olesią Ivchenko, autorką powieści „Wylot”

– Niektóre matsuri są rzeczywiście dosyć bizarne. Święto płodności, kiedy procesje obnoszą figury wielkiego penisa, a wszystkie słodycze są w fallicznym kształcie. Ombashira matsuri, najniebezpieczniejsze ze wszystkich, polegające na zjeździe stromymi zboczami gór Nagano na wielkiej kłodzie. Uczestnicy wielokrotnie tracili życie. Podobnie jak w przypadku Hadaka matsuri, lutowej walki, prawie nago, o amulet obfitych plonów – rozmowa z Ka Mochi, autorką książki „Matsuri”

Proponujemy także:

WYDARZENIA Nagrody literackie, imprezy branżowe, konkursy

WAKACYJNY FESTIWAL CZYTELNICZY Rozmowa z Adamem Zyskiem, pomysłodawcą i inicjatorem wydarzenia „Lato z książką”

NA DOBRE I NA ZŁE Bestsellery czerwca

KSIĘGARNIE PARYŻA Librairie Galignani

NA SYBERII, CZYLI DOPEŁNIENIE TEGO, CO NAMALOWANE Felieton Małgorzaty Karoliny Piekarskiej

PANU LEMU ŚNIŁO SIĘ WSZYSTKO. PRAWIE Felieton Grzegorza Sowuli

SEKRETY GÓR SOWICH Rozmowa z Katarzyną Zyskowską, autorką książki „Nocami krzyczą sarny”

REFLEKSY Armatą w nicość

OCZYWIŚCIE, ŻE WOLNOŚĆ TO WOLNOŚĆ! Felieton Tadeusza Lewandowskiego

MARIA KULIK POLECA „Akademia Mądrego Dziecka. Przygody z nauką”

KSIĄŻKI MIESIĄCA Nasze szczególne rekomendacje

RECENZJE NOWOŚCI WYDAWNICZYCH

Nowy numer można zamówić 👉 TUTAJ

Wydanie dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego