16 marca nakładem PIW ukaże się „Powszechna historia nikczemności”.
Nie jest to pierwsza polska edycja „Powszechnej historii nikczemności” Jorge Luisa Borgesa, tom w tłumaczeniu Stanisława Zembrzuskiego i Andrzeja Sobola-Jurczykowskiego został bowiem gruntownie przejrzany i poprawiony.
Opublikowany w 1935 roku zbiór autor określił jako właściwy początek swej prozatorskiej drogi literackiej. Cykl „wprawek” publikowanych w latach 1933–34 na łamach poczytnego, epatującego sensacją i krzykliwymi ilustracjami dodatku pisma „Crítica”, szkice i fabuły „o charakterze mistyfikacji czy pseudoeseju”, ćwiczenia z fałszowania cudzych tekstów – jak nazywał je Borges – złożyły się na tomik na poły fikcyjnych biografii realnych oszustów, piratów, gangsterów, compadritos i cuchilleros oraz przepisanych na nowo baśni i opowieści niesamowitych. Nigdy moralizatorskie, zawsze lakoniczne, łączące konkret z liryzmem, śmiertelną powagę z subtelnym żartem, o filmowej sile rażenia, pełne miejsc pustych, gotowych, by je wypełniać wyobraźnią – opowieści te i wyimki z innych książek zapoczątkowały specyficzny, pojemny i osobny gatunek literacki, jakim są Borgesowskie fikcje.
Autor: Jorge Luis Borges
Tłumacze: Andrzej Sobol-Jurczykowski, Stanisław Zembrzuski
Seria: Proza światowa
Autor okładki: Frycz i Wicha
