“Pisze o sobie, a jednak pisze o otaczającym świecie tu i teraz. Jest to świat pandemii i zarazy, ale również czas uchodźców oraz bezdomnych. Posługuje się i wyobraźnią, i wiedzą. Kieruje się wrażliwością oraz intuicją, ale także głęboką wiarą w sens racjonalnego poznania. Tyle tylko, że niekiedy nie wie, nie jest pewny i wówczas nie kryje tego, przyznaje się, że nie wie. Zadaje sobie pytania. Nie tylko sobie, bo przecież także innym. Bywa, że udziela odpowiedzi” – wygłosił w laudacji przed wręczeniem nagrody poeta Janusz Drzewucki.

W tym roku do konkursu wyróżniającego najlepszą książkę poetycką wydaną w roku poprzednim nominowanych było pięć tytułów – oprócz “Ręki pszczelarza”, były to również: “Pustko” Macieja Bobuli, “gościć sójki” Stanisławy Kaliny Jaglarz, “Miłość” Kamili Janiak oraz “Teoria powtórzeń” Jadwigi Maliny. Książki te zostały wybrane spośród łącznie 255 zgłoszonych pozycji.

Tomasz Różycki (ur. w 1970 roku) – poeta i tłumacz, który nie stroni od prozy i eseistyki. Ma w dorobku dwanaście książek tłumaczonych na wiele języków. Najbardziej znanym jego dziełem jest poemat “Dwanaście stacji” (Nagroda im. Kościelskich). Dzisiaj jest on już członkiem jury Nagrody Fundacji im. Kościelskich, a także Nagrody Zbigniewa Herberta i szwajcarskiej Prix Jan Michalski. Jest też laureatem Nagrody im. Josifa Brodskiego przyznawanej przez „Zeszyty Literackie”, Northern California Book Awards, Nagrody im. Václava Buriana oraz finalistą prestiżowej Griffin Poetry Prize. Ostatnio wydał: “Kapitan X” (wiersze), “Próba ognia” (esej, uhonorowany tytułem Ambasador Nowej Europy przez Europejskie Centrum Solidarności) oraz “Ijasz” (poemat). Mieszka w Opolu.

Nagroda im. Wisławy Szymborskiej ma charakter międzynarodowy; przyznawana jest w dwóch kategoriach: co roku za książkę poetycką napisaną w języku polskim wydaną w roku poprzedzającym, a co dwa lata – za książkę tłumaczoną z języka obcego. Organizatorem wydarzenia jest Fundacja Wisławy Szymborskiej.