Wydawnictwo Wysoki Zamek przedstawia książkę „Do zobaczenia w piekle” Wojciecha Pestki. Ukazała się po raz pierwszy w 2009 roku w wydawnictwie Prószyński i S-ka, potem została przetłumaczona na język ukraiński i rosyjski oraz uhonorowana licznymi nagrodami, między innymi: nominacją do Nagrody im. Józefa Mackiewicza, Ogólnopolską Literacką Nagrodą im. Bolesława Prusa, Międzynarodową Nagrodą Literacką im. Hryhorija Skoworody (Ukraina) i Międzynarodową Nagrodą Literacką im. Mikołaja Gogola (Ukraina).

Jest to zbiór reportaży o mieszkańcach wschodnich ziem II Rzeczpospolitej – Polakach, Ukraińcach, Żydach, Łotyszach, Białorusinach… Doświadczenie totalitaryzmu: hitlerowskiego i komunistycznego, w sposób tragiczny odcisnęło się na ich życiu niezależnie od narodowości i wyznania. Próbowano pozbawić ich ludzkiej godności, języka ojczystego i wiary w imię absurdalnych, zbrodniczych idei.
Wśród bohaterów książki jest Alfred Schreyer z Drohobycza – wychowanek Brunona Schulza, Irena Sandecka z Krzemieńca – ucząca potajemnie dzieci języka polskiego, Stanisław Vincenz – miłośnik i znawca Huculszczyzny i Pokucia, ks. Ludwik Rutyna, który przeżył napady ukraińskich nacjonalistów, „repatriację” i po rozpadzie ZSRR wrócił do rodzinnego Buczacza, Knuts Skujenieks – jeden z najwybitniejszych poetów łotewskich…
Większość bohaterów reportaży już nie żyje – książka jest zatem docierającym do nas z zaświatów, uchwyconym w ostatniej chwili głosem tych, którzy przeszli przez piekło.
– Dla mnie osobiście jest to bardzo ważna książka, to właśnie od niej zaczęła się moja znajomość z Wojciechem Pestką. I co bardzo ważne poznałem osobiście cztery osoby opisane przez autora – stwierdza wydawca Jacek Tokarski.
W książce zamieszczono ponad 50 ilustracji, większość z nich została zrobiona na początku XX wieku.
Jesienią 2019 roku ukaże się druga cześć reportaży autora zatytułowana „Gdyby Polacy nie byli Polakami”, a w 2020 roku trzecia część „Wojna – to proza, wojna – to my”.