Nie wolno kopać kotów! Bo skutki takiego niegodziwego zachowania mogą być tragiczne, o czym przekonała się sąsiadka Elisabeth i Pierre‘a. Kto by pomyślał, że obrończyni zwierząt posunie się do takiego czynu…

Zaczyna się niewinnie – małżeństwo w średnim wieku w małym mieszkaniu na przedmieściach Paryża urządza „wiosenne przyjęcie”. Zjawiają się znajomi, członkowie rodziny, a także zaproszeni po raz pierwszy sąsiedzi z piętra wyżej. Wieczór upływa błogo, w rytmie kolejnych osuszanych butelek, na początku nieśmiało, potem coraz śmielej toczą się ożywione dyskusje, do których wkradają się nieszczerość, przesada, złośliwości. I nikt z gości nie przewidział, że wypowiedziane słowa mogą doprowadzić do dramatycznych konsekwencji. A po nich następują groteskowe wydarzenia. Ale nie chcę Państwu psuć przyjemności z odkrywania skreślonej przez Yasminę Rezę kąśliwej satyry społecznej połączonej z thrillerem, że tak określę „Babilon”.

Główną narratorką jest 62-letnia Elisabeth, inżynier patentowy w Instytucie Pasteura, organizatorka wieczoru, która rozpamiętuje swoje życie, wraca do wspomnień z dzieciństwa, do relacji z matką, zamartwia się, że się zestarzeje, w tym melancholijnym stanie przywołuje album ze zdjęciami Roberta Franka z 1958 roku „The Americans”, który uważa za „najsmutniejszą książkę na Ziemi”, z kolei z odrobiną ironii portretuje ludzi wokół siebie, a szczególnie jej uwaga skupia się na sąsiedzie. Ją i Jeana-Lina połączy szczególna relacja.

Francuska dramatopisarka, autorka „Boga mordu” (czyli filmowej „Rzezi” Romana Polańskiego) zaskakuje czytelników fabułą, ale i formą – szczególnie warto zwrócić uwagę na dialogi. I bezbłędnie rozpracowuje mechanizmy rządzące ludzkimi emocjami.