Basia wybrała się z dziadkami i kuzynką Lulą nad jezioro. Pogoda nie dopisała, a na deszcz – jak wiadomo – najlepsze są gry. Basia uczy się grać. A także przegrywać, bo z tym jeszcze sobie nie radzi. Tupie, złości się, krzyczy, płacze, obraża. Najpierw przegrała w słówka, a potem w makao. Także dorosłym przegrywanie nierzadko przychodzi z trudem. „Wygrywać też trzeba umieć”, jak sentencjonalnie stwierdził dziadek Basi, któremu nie było łatwo cieszyć się z wygranej własnej żony…

Kolejny tom przygód Basi (a znamy się z tą rezolutną dziewczynką już 15 lat) to punkt wyjścia do rozmowy z przedszkolakami (4–5 lat) o emocjach związanych z przegrywaniem w grach zespołowych. Dzieciom łatwiej będzie zrozumieć, że w graniu liczy się nie tylko rywalizacja, lecz również czas spędzony z rodziną i przyjaciółmi. W Basiowej serii Zofia Stanecka oswaja dziecięce emocje, tłumaczy je w życzliwy i empatyczny sposób. Za co kochamy książeczki o Basi? Oddajmy głos czytelnikom: „za autentyczność i nasze polskie realia”, „za pokazanie świata z dziecięcej perspektywy”, za „zrozumienie, życzliwość, autentyczność i naturalność”, „za empatię, ciepło, humor”.