Kolejna książka obrazująca jeden z najbardziej
dramatycznych epizodów II wojny światowej –
ponad trzy i pół miesięczne zmagania powietrzne
(od 10 lipca do 31 października 1940 roku)
między atakującymi hitlerowskimi Niemcami
a broniącą się Wielką Brytanią, po których miała
nastąpić inwazja niemieckich wojsk lądowych
na Anglię. Obrona jednak okazała się bardziej
skuteczna niż atak i to dzięki wielkiemu wysiłkowi
brytyjskiego lotnictwa, bo „nigdy w historii wojen
tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym”, jak brzmi cytowane
w książce słynne stwierdzenie Winstona Churchilla.
Oczywiście dla polskiego odbiorcy miarą rzetelności pracy jest

uwzględnienie udziału polskich pilotów w bitwie o Anglię. W tym przypadku
sprawa ta została potraktowana z odpowiednim wyczuciem i zrozumieniem,
a najbardziej przekonywującym dowodem uznania dla naszych
lotników jest zestawienie, z którego wynika, że oprócz 2.353 pilotów
brytyjskich uczestniczących w obronie brytyjskiego nieba było jeszcze
ponad 500 pilotów z innych krajów, w tym najwięcej (!) z Polski, bo aż
139. Dodajmy jeszcze, że książka zawiera niezwykle obszerny materiał
ilustracyjny, składający się nie tylko ze zdjęć, ale też reprodukcji dokumentów
i map, a narrację wzbogacają wyodrębnione cytaty z wielu przywołanych
źródeł. Mankamentem jest natomiast brak ostatecznej redakcji,
która pozostawiła szereg usterek translatorskich jak dla przykładu neologizm
„drugowojenne” w rozumieniu „z czasów drugiej wojny światowej”
czy stosowanie w całej publikacji angielskiego terminu „squadron” zamiast
tradycyjnego w polskim piśmiennictwie „dywizjonu”, co szczególnie dziwnie
brzmi w przypadku legendarnego Dywizjonu 303.