Sir Walter Scott, szkocki powieściopisarz, żyjący na przełomie XVIII
i XIX wieku, twórca nowego rodzaju narracji, choć nadal fascynuje,
rzadko pojawia się na naszym rynku. Tak znanych powieści, jak „Quentin
Durward” czy „Ivanhoe” od lat nie sposób kupić w księgarniach.
To samo dotyczy również książek, których bohaterem byłby jakże malowniczy
Sir Walter.

Tym bardziej cieszy znakomicie napisana powieść Michaela Peinkofera,
w której autor po mistrzowsku przeplata fakty z literacką
fikcją, snując pasjonującą opowieść o bardzo ważnym i zarazem
zagadkowym, obfitującym w dramatyczne zdarzenia, okresie życia
słynnego Szkota.

Kanwę „Bractwa” stanowią rzeczywiste, prowadzone przez Scotta
poszukiwania legendarnego miecza królów Szkocji, zaginionego w 1314
roku w krwawej bitwie pod Bannockburn oraz praca nad powieścią
„Quentin Durward”. Nie brak tu wątków romansowych, bohaterskich
i awanturniczych, spełniających się przepowiedni, pradawnej klątwy,
mrocznych, tajemniczych obrzędów, ponurych zamków, zagadkowych
cieni, budzących grozę, przepastnych lochów, odgłosów krwawych bitew,
wymyślnych zasadzek, zakurzonych bibliotek, zaginionych dokumentów
oraz brutalnych morderstw.

Już od pierwszych stron czytelnik zostaje skonfrontowany z nieprawdopodobnymi
wydarzeniami, owianymi aurą dziwnej tajemniczości,
które pisarz zręcznie splata z rzeczywistością. Wędrując przez
wieki poznaje się dramatyczną historię Szkocji, jakże momentami podobną
do naszej. Autor wiedzie czytelnika przez ponure, osnute mgłą,
niedostępne moczary, ciągnące się po horyzont wrzosowiska, ścieżki
prowadzące donikąd, bajkową rezydencję Waltera Scotta, malownicze
zaułki Edynburga, w których czają się mordercy, i daje mu poznać potęgę
tajemnego bractwa, które nie cofa się przed niczym…