Nadine ma 17 lat. Podoba się jej przystojny Marek i mocno przeżywa pierwszą randkę. Chce do niego
zadzwonić‚ ale się wstydzi. Typowa nastolatka. Plotkuje z przyjaciółkami‚ gra w szkolnej drużynie siatkówki. Jej beztroskie dzieciństwo przerwie list od byłego chłopaka. Nadine ma nadzieję‚ że Florian zrobił jej dowcip – napisał‚ że ma AIDS‚ żeby ją przestraszyć.
To z nim przeżyła swój pierwszy raz. Czy ona także jest zarażona? A może Florian się pomylił? Nadine zrobi badania i dowie się‚ że jest nosicielką wirusa HIV. Do dawnego życia nie ma już powrotu. Nadine musi zmierzyć się z niewiedzą otoczenia. Jest przygnębiona‚ bezradna i wściekła. Zajmie jej sporo czasu‚ nim pogodzi się z losem. Nie wie‚ ile czasu jej pozostało‚ stara się wrócić do normalnego życia „przed” i wykorzystać każdą chwilę.

Ten pamiętnik nastolatki napisany nieco naiwnym i pełnym emocji językiem‚ porusza i daje do myślenia. I‚ choć powstało coś w rodzaju powieści instruktażowej – jak radzić sobie z HIV‚ autorka na szczęście nie epatuje tanim współczuciem.

Książkę zamyka krótki słowniczek wyrazów związanych z chorobą oraz wykaz adresów ośrodków terapeutycznych dla osób żyjących z HIV‚ chorych na AIDS i ich bliskich.