Książka próbuje przybliżyć postać Stanisława Grochowiaka mającego
dobrą i złą legendę. Pierwsza przedstawia go jako niekwestionowanego
przywódcę pokolenia Współczesności, charyzmatycznego
redaktora naczelnego, opiekuna młodych poetów, człowieka
renesansu, wybitnego twórcę, wspaniałego przyjaciela. Druga mówi
o chorobie alkoholowej, manieryczności i sztucznych stylizacjach jego
wierszy, wygórowanych ambicjach pisarza i żądzy władzy, koniunkturalizmie.
We wspomnieniach występuje raz jako człowiek, którego
karierę zwichnięto w szczytowym jej momencie, raz jako „pieszczoch
władzy”.
Wśród autorów wypowiedzi zamieszczonych w książce przeważają

pisarze. Czytamy teksty m.in: Romana Śliwonika, Ernesta Brylla,
Zbigniewa Jerzyny, Jerzego Krzysztonia, Marka Nowakowskiego, Erazma
Ciołka, Andrzeja Gronczewskiego, Krzysztofa Mętraka, Janusza
Krasińskiego, Jacka Łukasiewicza…