Silnie osadzone w warszawskiej scenerii międzywojennej
i okupacyjnej, wspomnienie potomka
zamożnej rodziny – m.in. właścicieli luksusowego
pensjonatu w Buczynku (między Żeraniem a Tarchominem,
nieopodal Wisły), gdzie bywali: Bodo,
Grossówna, Ossendowski, Ossowiecki – po II
wojnie światowej osiadłego w Kanadzie.

Pewnego razu podczas okupacji usportowiony
autor poszukiwał krążka hokejowego. „Kolega
powiedział, że poznał jednego pana, który
dowiedziawszy się o poszukiwaniach powiedział, że chętnie nam da,
bo za młodu też był hokeistą. (…) Wyglądał kulturalnie, wybraliśmy się
wieczorem we dwóch do niego, był bardzo ujmujący, poczęstował nas
czekoladą. Powiedział, że musi tych krążków poszukać, ale gdy zamiast
ich szukać, zaczął się do nas dobierać, zorientowaliśmy się nareszcie, że
to pederasta. Daliśmy mu wciry i uciekliśmy z mieszkania”.

W tym samym okresie autor, ucząc się na tajnych kompletach i konspirując
w AK, wspierał domowy budżet korepetycjami. Udzielał ich m.in.
Józiowi Brudnickiemu starszemu, wyjątkowo tępemu uczniowi – jąkale.
Zakochanemu skrycie we wspólnej koleżance. „Namówiłem go by do
niej zatelefonował: Opowiadała nam później, iż po dzwonku podniosła
słuchawkę, a usłyszawszy przerywany sygnał odłożyła ją na widełki. Sytuacja
kilkakrotnie się powtarzała. Okazało się, że Józio chciał się przedstawić:
Tu, tu, tu, tu tu… mówi Józio Brudnicki, ale trzech ostatnich słów
nigdy nie zdążył wykrztusić, z uwagi na przerwanie połączenia”.

Po Powstaniu Warszawskim, w którym Meissner uczestniczył walcząc
w śródmieściu, znalazł się w niemieckiej niewoli, a po wyzwoleniu
zasilił szeregi Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie:

„Przekonani byliśmy, że wkrótce dojdzie do konfrontacji, a może
nawet zbrojnego konfliktu między Rosją a Zachodem. Tak myślała zdecydowana
większość żołnierzy polskich sił zbrojnych na Zachodzie,
w szczególności ci, którzy przeszli przez sowieckie piekło”.