Wywiady i szkice Krzysztofa Masłonia
zamieszczone w „Lekcji historii
najnowszej” wskazują na to, że autor podziela Mackiewiczowskie
motto – „jedynie prawda jest ciekawa” – więc chyba mamy już poważnego
kandydata do kolejnej edycji
nagrody literackiej, której patronuje
twórca „Drogi donikąd”.

Do rozmów ze swymi interlokutorami
Masłoń jest zawsze doskonale przygotowany. Bywa dociekliwy, nie unika stawiania drażliwych kwestii, dlatego często
wyciąga z indagowanych odkrywcze
fakty tudzież nietuzinkowe
przemyślenia.

Nie mniejszym atutem dziennikarza
„Rzeczpospolitej” jest styl. Bezpretensjonalny, okraszony potężną dawką humoru. Czasem przyprawiony szczyptą ironii, niekiedy
podszyty nutą nostalgii. Jestem
przekonany, że tom zainteresuje
nie tylko miłośników literatury
i historii, ale trafi także do kanonu lektur obowiązkowych studentów dziennikarstwa (no, może poza uczniami Szkoły im. Wańkowicza). Jako wzór dziennikarskiej
kompetencji i idealnego
warsztatu.

Mam do autora tylko jedną,
drobną zresztą, uwagę. Rozumiem,
że określona objętość książki wymogła ostrą selekcji tematów do niej kandydujących. Odnoszę jednak wrażenie, że można
było wybrać lepiej. Brakuje mi szczególnie: „Inżynierów ludzkich dusz” – eseju o literaturze sowieckiej,
„Jak umierali nieśmiertelni” – tekstu o zgonach znanych postaci
historycznych, wywiadów: z Joanną Siedlecką, Normanem Daviesem, Markiem J. Chodakiewiczem,
a także artykułu z okazji jubileuszu 5-lecia nagrody Nike. Wszelako ufam, że przeczytam je podczas drugiej „Lekcji historii
najnowszej”.