Wśród najważniejszych miesięcy czasów PRL – poznańskiego czerwca 1956, grudnia 1970 na Wybrzeżu czy solidarnościowego sierpnia 1980 roku – swoje znaczące miejsce ma też czerwiec 1976 roku z wydarzeniami w Radomiu, gdy po ogłoszeniu podwyżek cen żywności zbuntowali się i wyszli na ulice robotnicy radomskich zakładów pracy. Podobnie było w podwarszawskim Ursusie. Bunt został brutalnie uśmierzony, a jego uczestnicy poddani trwającym lata represjom, z których najbardziej dotkliwymi były tytułowe „ścieżki zdrowia”. Pod tą niewinną nazwą kryło się systematyczne bicie zatrzymanych uczestników zajść, jak też przypadkowo „zgarniętych” przechodniów, przeganianych przez szpaler funkcjonariuszy milicji i ZOMO uzbrojonych najczęściej w długie gumowe pałki milicyjne i bijących nimi bez opamiętania.

Mieszkająca w Radomiu autorka po latach „jasno sobie uświadomiła, że powinna skończyć z przeżywaniem i zabrać się do konkretnej pracy: przede wszystkim spisać relacje ludzi porwanych przez »ten dzień«”. W wyniku jej działań powstały zapisane relacje „dziewięciu przypadkowo wybranych osób”, uzupełnione relacjami rodzin trzech już zmarłych uczestników radomskich wydarzeń. Zgodnie z zamysłem autorki powstała „powieść reporterska, zbudowana z biografii ludzi – uczestników i świadków Czerwca ’76, ale ze względu na temat bliżej jej do reportażu historycznego, nie ma w niej bowiem sytuacji zmyślonych”. Dzięki temu dysponujemy profesjonalnie przygotowanym materiałem źródłowym, który pozwala rozszerzyć wiedzę o radomskim buncie i jednocześnie przywołać spojrzenie na jego dramat z punktu widzenia „zwykłych” mieszkańców miasta.